Вайна

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Вайна
Ваенная гісторыя
Эпохі войн
Дагістарычныя · Старажытныя · Сярэдневяковыя
Мануфактурныя · Індустрыяльныя · Сучасныя
Баявыя дзеянні
Паветраныя · Інфармацыйныя · Сухапутныя
· Марскія · Касмічныя
Узбраенні
Бранетанкавае · Артылерыя
· Біялагічнае · Кавалерыя
Хімічнае · Электроннае · Пяхота
Ядзернае · Псіхалагічнае
· Касмічнае
Тактыка

На знясіленне · Партызанская
Манеўраная, у т. л. Бліцкрыг · Аблога · Акопная

Стратэгія

Эканамічная · Ядзерная

Структура ўзброеных сіл

Структура ўзброеных сіл · Вайсковыя званні

Лагістыка

Ваеннае абсталяванне · Матэрыялы · Забеспячэнне

Спісы
Бітваў · Камандуючых · Аперацый
Аблог · Тэарэтыкаў · Войн
Злачынстваў · Узбраенняў · Пісьменнікаў
Прадстаўленне вайны, Гары Мельхерс

Вайна́ — грамадска-палітычная з’ява, спецыфічны змест якой — узброеная барацьба групіровак (дзяржаў, партый і інш.); працяг палітыкі гвалтоўнымі сродкамі. Гл. таксама: класіфікацыя войн у навуках.

Апроч узброенай барацьбы, дзеля дасягнення пастаўленых палітычных мэтаў у вайне ўжываюцца таксама эканамічныя, дыпламатычныя, ідэалагічныя і іншыя сродкі і адпаведныя ім формы барацьбы.

Галоўным і вырашальным спосабам вядзення ўзброенай барацьбы з’яўляюцца узброеныя сілы, а таксама іншыя ваенізаваныя фарміраванні.

Класіфікацыя войн[правіць | правіць зыходнік]

Класіфікацыя войн — падзел войн на групы на падставе тоеснасці іх аднародных істотных прыкметаў — сацыяльна-гістарычных, ваенна-тэхнічных, маштабавых і іншых.

У марксісцкіх навуках адрозніваюць, паводле сацыяльна-гістарычных прыкмет, а найперш — паводле палітычнага зместу, войны справядлівыя і несправядлівыя, прагрэсіўныя і рэакцыйныя; ацэнка даецца асобна для кожнага боку. Паводле тых самых прыкметаў вызначаюць месца вайны ў гісторыі і адносіны да яе розных класаў. На падставе сацыяльных супярэчнасцяў, якія развязваюцца ў ходзе ўзброенай барацьбы, і якія характэрныя для кожнай эпохі, вызначаюцца пэўныя тыпы войнаў, якія характэрныя для дадзенай эпохі, і адэкватна ў іншых гіст. умовах не паўтараюцца. Так, для сучаснай эпохі характэрныя такія асноўныя тыпы войнаў: паміж дзяржавамі розных сацыяльных сістэмаў; аднолькавых сацыяльных сістэмаў; грамадзянскія; нацыянальлна-вызваленчыя.

Паводле ваенна-тэхнічных прыкметаў адрозніваюць: войны з выкарыстаннем звычайных (канвенцыйных) сродкаў барацьбы і з выкарыстаннем зброі масавага паражэння; паводле спосабу вядзення ваенных дзеянняў — манеўраныя і пазіцыйныя; паводле маштабу — сусветныя і лакальныя; паводле працягласці — хуткацечныя і зацяжныя; паводле складу бакоў, што ваююць — двубаковыя і кааліцыйныя.

Існуюць таксама і часткавыя прыкметы класіфікацыі войнаў.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Верагодна, на пачатку развіцця цывілізацый вайна прадстаўляла сабою нейкія дробныя набегі. Самым раннім сведчаннем аб пачатку ваенных дзеянняў з’яўляюцца нубійскія могілкі, дзе яшчэ 12 000 год таму былі пахаваны людзі, якія памерлі ад гвалтоўнай смерці[1]. Ужо 5 000 год назад ваенныя канфлікты пачыналі ўзнікаць у розных кутках зямнога шара[2]. Вынаходніцтва пораха і тэхнічны прагрэс прывялі да сучаснай вайны.

Некаторыя вучоныя сцвярджаюць, што паміж 3 500 годам да н.э і 20 ст. адбылося каля 15 000 войн, якія ўнеслі 3 500 000 чалавечых жыццяў, пакінуўшы толькі 300 гадоў міру[3]. Апошнія сусветныя войны сталі самымі разбуральнымі ў гісторыі чалавецтва. Гарантам недапушчальнасці вайны павінна была стаць ААН, канцэпцыю якой падтрымала большасць краін свету. Аднак пасляваенная гонка выклікала бяспеку ядзернай вайны. На шчасце, магчымая трэцяя сусветная вайна ў наш час ужо не лічыцца прымальнай большасцю.

10 самых знішчальных войн гісторыі

Вайна і палітыка[правіць | правіць зыходнік]

Вайна ёсць працяг палітыкі, як унутранай, так і знешняй, якія знаходзяцца ў цеснай узаемасувязі і фарміруюцца на агульнай сацыяльна-эканамічнай базе. Падчас вайны і пры яе падрыхтоўцы знешняя палітыка выступае на першы план і набывае вырашальнае значэнне; мяняюцца не толькі суадносіны паміж унутранай і знешняй палітыкамі, але і формы іх ажыццяўлення.

Палітыцы належыць вырашальная роля пры распрацоўцы ваеннай дактрыны дзяржавы і пры вызначэнні мэтаў вайны, што вырашальным чынам уплывае на яе змест і вядзенне. Палітыка ўздзейнічае на планаванне вайны, вызначэнне чарговасці і сілы ўдараў па праціўніку. Праз стратэгію палітыка ўплывае і на развіццё ваенных дзеянняў. Палітыка вызначае неабходныя меры для мабілізацыі людскіх рэсурсаў і матэрыяльных рэсурсаў краіны.

Вайна не толькі залежыць ад палітыкі, але і сама актыўна ўплывае на яе. Унутрыпалітычнае жыццё дзяржаў, што ваююць, і міжнародныя адносіны церпяць істотныя змяненні ў залежнасці ад ходу вайны.

Два бакі вайны[правіць | правіць зыходнік]

Разбураны Мінск, падчас Другой сусветнай вайны

Як асобы стан грамадства, вайна з’яўляе сабой складаную спецыфічную грамадска-палітычную з’яву, якая падпарадкоўваецца сваім законам.

Два ўзаемазвязаныя бакі (аспекты) вайны — сацыяльна-палітычны і ваенна-тэхнічны.

Сацыяльна-палітычны аспект вайны выражае дачыненне вайны да асноўнай тэндэнцыі гістарычнага развіцця і да асноўнага зместу эпохі, яе адпаведнасць інтарэсам сацыяльных групіровак. Гэты аспект паказвае, якія групіроўкі і дзеля чаго вядуць вайну, якое дачыненне да вайны маюць розныя сацыяльныя сілы і інш.

Ваенна-тэхнічны аспект адлюстроўвае тыя матэрыяльныя сродкі, ваенную тэхніку і людскія масы, якія выкарыстоўваюцца ва ўзброенай барацьбе, а таксама формы і спосабы вядзення ваенных дзеянняў.

Ход і вынік вайны, формы і спосабы яе вядзення залежаць ад уроўню развіцця вытворчых сіл і эканамічнага ладу дзяржаў, што ваююць (гл. эканамічны патэнцыял), узроўню развіцця навукі і тэхнікі (гл. навуковы патэнцыял), сацыяльна-палітычнага ладу (гл. сацыяльны патэнцыял), ад ідэалогіі і маральнага духу народу і арміі (гл. маральна-палітычны патэнцыял), ад баявой моцы узброеных сіл (гл. баявы патэнцыял, ваенны патэнцыял).

Рэалізацыя эканамічных, сацыяльна-палітычных, навукова-тэхнічных і ваенных магчымасцей у ходзе вайны забяспечваецца палітычным кіраўніцтвам і ваенным камандаваннем.

Прычыны войн[правіць | правіць зыходнік]

Сярэдні ўзрост паводле краін

Асноўная прычына ўзнікнення войн — імкненне палітычных сіл выкарыстоўваць узброеную барацьбу для дасягнення разнастайных знешне- і ўнутрыпалітычных мэт. Існуе мноства тэорый, якія даюць тлумачэнне глыбінных прычын пераходу сацыяльнага канфлікта ў ваенную стадыю.

Эвалюцыйная псіхалогія сцвярджае, што чалавечыя войны — аналаг паводзін жывёл, якія змагаюцца за тэрыторыю, або канкурыруюць за ежу ці партнёра. Жывёлы агрэсіўныя па сваёй прыродзе, а ў чалавечым грамадстве агрэсія выліваецца ў вайну.

Дэмаграфічныя тэорыі прадстаўленыя двума асноўнымі накірункамі:

  • мальтузіянскія тэорыі тлумачаць прычыны войн ростам насельніцтва і недахопам рэсурсаў;
  • тэорыі пераважання моладзі апісваюць, як спалучэнне вялікай колькасці маладых мужчын з недахопам пастаяннай мірнай працы вядзе да вялікай рызыкі ўзнікнення вайны (адносяцца да найбольш папулярных у цяперашні час тэорый). Рэлігія і ідэалогія з’яўляюцца другаснымі фактарамі і служаць для надання вайне легітымнасці. Паводле гэтых тэорый перакос адбываецца, калі ад 30 да 40 % мужчынскага насельніцтва краіны належыць да «выбухованебяспечнай» узроставай групы — ад 15 да 29 гадоў.

Рацыяналістычныя тэорыі гавораць, што абодва бакі канфлікта дзейнічаюць разумна ў адпаведнасці з жаданнем атрымаць найбольшую выгаду пры найменшых стратах.

Марксізм тлумачыць войны канфліктам паміж класамі і паміж імперыялістычнымі сіламі.

Канчатак вайны[правіць | правіць зыходнік]

Жанчыны і манахіні збіраюць трупы швабскіх салдатаў, пасля бітвы пад Швадэрлох

Любы ваюючы бок можа абвясціць аб спыненні вайны, для далейшага недапушчэння фізічных і матэрыяльных страт. Праціўнікі могуць прыняць рашэнне пакінуць старыя межы або пераглядзець іх, дамовіцца аб выплаце рэпарацый або іншых грашовых кампенсацый. Звычайна канчатак вайны прыводзіць ваюючыя бакі да заключэння мірнага дагавора, напрыклад Версальскі мірны дагавор, які паклаў канец Першай сусветнай вайне. Таксама ўрэгуляванне канфлікту можа быць дасягнута шляхам падману, напрыклад канчатак Траянскай вайны.

Калі ваенная моц аднаго боку шматкратна пераўзыходзіць патэнцыял другога, то можна казаць аб безумоўнай капітуляцыі, так напрыклад атрывала паражэнне Японія, падчас Другой сусветнай вайны.

Шматлікія іншыя войны канчаліся поўным знішчэннем процілеглай тэрыторыі, напрыклад, бітва за Карфаген у ходзе Трэцяй Пунічнай вайны, Карфаген быў знішчаны.

Некаторыя ваенныя дзеянні, такія як паўстанне або грамадзянская вайна, могуць захоўвацца на працягу вялікага перыяду часу, пры гэтым узровень ваеннай актыўнасці будзе нізкі. У некаторых выпадках могуць адсутнічаць перамовы і дамоўленасці, а ў канчатковым выніку вайна спыніцца пасля палітычных патрабаванняў ваюючых груп, пры гэтым праціўнікі будуць пагражаць ваеннай моцай адзін аднаму. Як прыклад - Кітайская грамадзянская вайна, якая даўно ўжо спынілася, аднак Кітайская Народная Рэспубліка працягвае дыпламатычна ізаляваць Тайвань. Па гэтай прычыне, некаторыя гісторыкі лічаць, што вайна не скончылася, а толькі працягваецца.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Keeley: War before civilization: The myth of the peaceful savage
  2. Diamond, Jared, Guns, Germs and Steel
  3. Conway W. Henderson (2010). «Understanding International Law». John Wiley and Sons. 212. ISBN 1405197641
  4. Wallinsky, David: David Wallechinsky’s Twentieth Century : History With the Boring Parts Left Out, Little Brown & Co., 1996, ISBN 0-316-92056-8, ISBN 978-0-316-92056-8 — cited by White
  5. Brzezinski, Zbigniew: Out of Control: Global Turmoil on the Eve of the Twenty-first Century, Prentice Hall & IBD, 1994, ASIN B000O8PVJI — cited by White
  6. Selected Death Tolls for Wars, Massacres and Atrocities Before the 20th Century. Users.erols.com. Праверана 24 студзеня 2011.
  7. Ping-ti Ho, «An Estimate of the Total Population of Sung-Chin China», in Études Song, Series 1, No 1, (1970) pp. 33-53.
  8. Mongol Conquests. Users.erols.com. Праверана 24 студзеня 2011.
  9. "The world's worst massacres Whole Earth Review". Findarticles.com. 1987. Архівавана з арыгінала 2012-06-30. Праверана 2011-01-24. Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 30 чэрвеня 2012. Праверана 20 лістапада 2011.
  10. McFarlane, Alan: The Savage Wars of Peace: England, Japan and the Malthusian Trap, Blackwell 2003, ISBN 0-631-18117-2, ISBN 978-0-631-18117-0 — cited by White
  11. Nuclear Power: The End of the War Against Japan. Bbc.co.uk. Праверана 24 студзеня 2011.
  12. Timur Lenk (1369-1405). Users.erols.com. Праверана 24 студзеня 2011.
  13. Matthew’s White’s website (a compilation of scholarly estimates) -Miscellaneous Oriental Atrocities
  14. Russian Civil War(недаступная спасылка). Spartacus.schoolnet.co.uk. Архівавана з першакрыніцы 5 снежня 2010. Праверана 24 студзеня 2011.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии Н. В. Огарков. — М.: Воениздат, 1983. — 863 с. (руск.)