بایجو نویان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آسکلین لمباردی نامه‌ای از پاپ اینوسنتی چهارم (سمت چپ) دریافت نمود و آن را به ژنرال مغول بایجو نویان (راست) فرستاد.

بایجو نویان در سال ۶۳۹ ه. ق جانشین جرماغون نویان شد. در شروع حکومت اوگتای قاآن دو سپاه برای فتح ممالک مفتوح نشده تشکیل شد یکی به سمت ختای یعنی چین شمالی رفت و فرمانده سپاه صد هزار نفری دوم جرماغون نویان بود این سپاه عهده‌دار سرکوبی قطعی جلال‌الدین و فتح استان‌های آذربایجان در ایران کنونی شد.[۱] بایجو نویان بعد از جانشینی به ارزروم (در ترکیه کنونی) که از بلاد سلطان غیاث الدین سلجوقی بود حمله کرد. سپاه او در سال ۶۴۰ ه. ق به استقلال سلجوقیان روم خاتمه داد و متصرفات ممالک سلجوقی به تصرف مغول درآمد.[۲]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • اقبال آشتیانی، عباس (۱۳۸۹تاریخ مغول، تهران: موسسه انتشارات نگاه، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۵۱-۴۵۲-۵