زبان اسلاوی کلیسایی باستان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اسلاوی کلیسایی باستان
ⰔⰎⰀⰂⰑⰐⰊⰍ
словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ
slověnĭskŭ językŭ
زبان بومی درمنطقه‌های اسلاونشین باستان و زیر نظر بیزانس، چه پیروان کلیسای ارتودوکس و چه کاتولیک
منطقهاروپای شرقی
دورهسده‌های نهم تا یازدهم میلادی
گلاگولیتی، سیریلیک
کدهای زبان
ایزو ۱–۶۳۹cu (با اسلاوی کلیسایی)
ایزو ۲–۶۳۹chu
ایزو ۳–۶۳۹chu (با اسلاوی کلیسایی)
زبان‌شناسی53-AAA-a
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

زبان اسلاوی کلیسایی باستان (словѣ́ньскъ ѩзꙑ́къ) نخستین زبان ادبی اسلاوی است. در سدهٔ نهم میلادی، مبلغان مسیحی بیزانس برای رواج مسیحیت میان اسلاوها دست به تدوین این زبان به صورت زبان معیار و ترجمه کتاب مقدس و دیگر متن‌های کلیسایی بدان نمودند. می‌نماید که این زبان معیار از گویش اسلاوهای بیزانسی -که در استان تسالونیکا (در مقدونیه در یونان کنونی) می‌زیستند- بیرون‌کشیده شده‌باشد.

زبان اسلاوی کلیسایی نواده مستقیم این زبان است که امروزه زبان مذهبی بسیاری از کلیساهای مسیحیت شرقی است.

منابع[ویرایش]

Wikipedia contributors, "Old Church Slavonic," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Old_Church_Slavonic&oldid=620713696 (accessed August 13, 2014).