عربی خراسانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عربی خراسانی
زبان بومی درایران
شمار گویشوران
۲٬۵۰۰  (۲۰۱۶)
الفبای عربی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹هیچ کدام (mis)
گلاتولوگkhor1274[۱]

عربی خراسانی (به عربی: العربية الخراسانية) گویشی از زبان عربی است که در بین عربهای خراسان تکلم می‌شود.

عرب‌های منطقهٔ خراسان در ایران از بازماندگان عرب‌هایی هستند که در قرون اولیه اسلامی و به‌خصوص در سال (۱۵۰ ه‍.ق) به خراسان وارد شدند. گویش آنها نیز با وجود تأثیر فراوان زبان فارسی تاکنون اصالت خود را حفظ کرده و واژگان اصیل فراوانی در آن یافت می‌شود و اکثریت مردم این منطقه در حال حاضر به زبان عربی با گویشی خاص تکلم می‌کنند.[۲]

منطقهٔ عرب خانه در جنوب خراسان رضوی و شمال خراسان جنوبی از مهمترین مراکزی است که تاکنون اصالت زبان و گویش عربی در آن برجای مانده‌است. زبان عربی، زبان غالب در این ناحیه به‌شمار می‌آید. از ویژگی‌های آن وجود نمونه‌هایی فراوان از واژگان اصیل عربی در این گویش است.[۳]

نمونه واژگان در گویش عربی خراسان[ویرایش]

گویش عربی خراسان عربی فصیح فارسی
اِحنَ نحن ما (ضمیر)
وِن /وین این کجا
گُعَد قَعَدَ نشست
گام قَامَ برخاست
مُطَر مَطَر باران
حَلَف حَلَفَ سوگند خورد
وُجَفَ وَقَفَ ایستاد
غَدَ غَدا، غُدوّاً رفت
جوز جوز گردو


[نیازمند منبع]

منابع[ویرایش]

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Khorasan Arabic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  2. اسماعیل جانی [۱] (زمستان ۱۳۸۷)، «بررسی گویش عربی جنوب خراسان»، مجله تخصصی دانشکده زبان و ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد، ش. چهارم
  3. یوسف آموزگار، «تاریخچه مختصر اعراب جنوب خراسان (منطقهٔ عرب خانه)»، مجله پژوهشنامه فرهنگ و ادب [۲] پیوند خارجی در |نشریه= وجود دارد (کمک)