محرم (خویشاوند)
مَحرَم اصطلاحی در اسلام است که شامل گروهی از خویشاوندان نزدیک می‌شود که ازدواج با آن‌ها حرام است و به سه دستهٔ محارم نسبی و سببی و رِضاعی تقسیم می‌گردد.
محارم نسبی (خویشاوندان خونی)[ویرایش]
- پدر و مادر هرچه بالاتر رود. مانند مادرِ پدربزرگ.
- فرزند هرچه پایین‌تر رود. مانند نوه و نتیجه و نبیره و ندیده.
- برادر و خواهر.
- برادرزاده و خواهرزاده هرچه پایین‌تر رود. مانند نوهٔ برادر.
- برادر و خواهرِ پدر و مادر یعنی عمو و عمه و دایی و خاله هرچه بالاتر رود. مانند عموی مادر.
محارم سببی[ویرایش]
- پدر و مادرِ همسر یعنی پدرشوهر و پدرزن و مادرشوهر و مادرزن هرچه بالاتر رود. مانند پدربزرگ شوهر.
- همسرِ پدر (نامادری)
- همسرِ مادر (ناپدری)
- همسرِ فرزند (داماد و عروس)
- فرزند ناتنی (ناپسری و نادختری) یعنی فرزند همسر از سایر همسرانِ او - شوهر پیشین و زن پیشین یا زن دیگر در صورت چندهمسری - هر چه پایین‌تر رود پس از آمیزش جنسی (دخول از پیش یا پس) با همسر کنونی. مانند نوهٔ همسر.
محارم رِضاعی (خویشاوندان همشیر)[ویرایش]
در قرآن به صرف همشیر بودن اشاره شده اما در فقه اسلامی شرایط تفصیلی برای آن ذکر گردیده است مانند اینکه باید بارداری مشروع و سن شیرخوار کمتر از دو سال قمری باشد و غیره. فهرست محارم رضاعی همانند محارم نسبی است.[۱][۲][۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «قرآن: آیه ۲۳ سوره نسا». قرآن: پایگاه جامع قرآن. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۴-۲۰.
- ↑ «محارم». ۲۰۱۶-۰۳-۲۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۴-۲۰.
- ↑ «محارم چه کساني هستند؟». مجمع جهانی شیعه شناسی. ۲۰۱۶-۰۸-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۴-۲۰.
