مدیریت نوآوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مدیریت نوآوری یا مدیریت خلاقیت و نوآوری (به انگلیسی: Innovation Management) یک رشتهٔ علمی میان رشته‌ای است و یکی از گرایش‌های تخصصی علم خلاقیت نوآوری‌شناسی (Creanovatology) تحت عنوان خلاقیت نوآوری‌شناسی سازمانی مدیریتی محسوب می‌گردد. موضوع این رشته، مدیریت فرایندها و پدیده‌های خلاقیت و نوآوری در سازمان‌ها می‌باشد. مدیریت خلاقیت نوآوری به دلیل ماهیت موضوعی حوزهٔ دانشی میان رشته‌ای و چند تخصصی بسیار گسترده‌ای را شامل می‌گردد و با دیگر مفاهیم و رویکردهای سازمانی و مدیریتی مانند مدیریت دانش، یادگیری سازمانی، مدیریت سرمایه‌های فکری، مدیریت فناوری، مدیریت تحقیق و توسعه، مدیریت ارزش، مهندسی محصول جدید، مهندسی نوآوری، مهندسی سیستم، مدیریت پروژه، کارآفرینی، مدیریت کیفیت و تعالی سازمانی ارتباط زیادی دارد.

نوع شناسی مدیریت نوآوری[ویرایش]

نوع‌شناسی IMT روشها و ابزارها
ابزار مدیریت دانش ممیزی دانش، نقشه دانش، مدیریت اسناد، مدیریت حقوق مالکیت معنوی
تکنیک‌های اطلاعات بازار تماشای فناوری / جستجو، تجزیه و تحلیل ثبت اختراعات، هوش کسب‌وکار، CRM، بازاریابی ژئو
ابزارهای تعاونی و شبکه تیم کاری، گروه کاری، مدیریت زنجیره تامین، خوشه بندی صنعتی
تکنیک‌های مدیریت منابع انسانی دورکاری، اینترانت شرکتی، استخدام آنلاین، آموزش الکترونیکی، مدیریت صلاحیت
رویکرد مدیریت رابط تحقیق و توسعه، مدیریت رابط بازاریابی، مهندسی همزمان
تکنیک‌های توسعه خلاقیت طوفان مغزی، تفکر جانبی، خلاقیت‌شناسی تریز، S.C.A.M.P.E.R، نقشه برداری ذهن
تکنیک‌های بهبود فرایند محک‌زنی، گردش کار، بازمهندسی فرایند کسب و کار، درست به موقع
تکنیک‌های مدیریت نوآوری پروژه مدیریت پروژه، ارزیابی پروژه، مدیریت سبد پروژه
ابزار مدیریت طراحی و توسعه محصول طراحی مبتنی بر کامپیوتر، نمونه سازی سریع، رویکرد کاربردپذیری، تخصیص عملکرد کیفیت، تحلیل ارزش
ابزار ایجاد کسب و کار شبیه سازی کسب و کار، طرح کسب و کار، اسپین آف از تحقیقات به بازار

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]