Bitwy o Krasnyj Łyman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwy o Krasnyj Łyman
wojna w Donbasie
Czas

3–19 czerwca 2014

Miejsce

Krasnyj Łyman, obwód doniecki

Terytorium

Ukraina

Wynik

zwycięstwo Ukrainy

Strony konfliktu
 Ukraina  Doniecka Republika Ludowa
brak współrzędnych

Walki o Krasnyj Łyman – seria walk stoczonych w czerwcu 2014 podczas wojny na wschodzie Ukrainy o kontrolę nad miastem Krasnyj Łyman (obecnie Łyman) w obwodzie donieckim.

Tło wydarzeń[edytuj | edytuj kod]

12 kwietnia 2014, piątego dnia po proklamacji „Donieckiej Republiki Ludowej”, separatyści zajęli siedzibę miejskiego wydziału policji w Krasnym Łymanie (jednocześnie z zajęciem budynków SBU i policji w Słowiańsku). Inicjatywę w procesie negocjacyjnym podjął burmistrz Leonid Perebejnis. Podczas negocjacji z uzbrojonym i agresywnym tłumem rosyjskich bojowników uzgodniono, że separatyści opuszczą miasto[1][2].

Pełniący obowiązki ministra spraw wewnętrznych Arsen Awakow zawiadomił, że w Krasnym Łymanie atak rosyjskich bojowników uzbrojonych w karabinki szturmowe rosyjskiej produkcji AK10x został odparty przez siły policyjne i żołnierzy miejskich[3]. Ludzie stali się żywą tarczą w obronie wydziału policji przed terrorystami, którzy przyjechali ze Słowiańska[4]. Według Awakowa, AK100 z granatnikami podlufowymi jest na uzbrojeniu tylko Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej[3].

Jednak już 30 kwietnia prawie 40 uzbrojonych terrorystów wdarło się na posiedzenie rady miejskiej i, biorąc deputowanych jako zakładników, zmusiło władze miasta do uwzględnienia w głosowaniu kwestii uznania niepodległości „Donieckiej Republiki Ludowej”. Okupanci ustawili blokady drogowe przy wjeździe do miasta.

8 maja 2014 w lesie Grekiwskim obwodu ługańskiego zostało znalezione ciało szefa krasnołymańskiego ośrodka Wszechukraińskiego Towarzystwa „Prosvita” im. Tarasa Szewczenki Walerija Sala, którego prorosyjscy bojownicy uprowadzili dzień wcześniej w centrum wsi Szandrygolowe rejonu krasnołymańskiego[5].

Przebieg wydarzeń[edytuj | edytuj kod]

11 maja 2014, według p.o. szefa administracji prezydenta Ukrainy Serhija Paszyńskiego, operacja antyterrorystyczna w rejonie miast Krasnyj Łyman, Słowiańsk i Kramatorsk w obwodzie donieckim przeszła do końcowego etapu[6].

3 czerwca siły biorące udział w operacji antyterrorystycznej przeszły do ofensywy, domagając się od separatystów złożenia broni[7][8]. Jednocześnie cywile byli ostrzegani o początku działań zbrojnych poprzez rozrzucanie ulotek przy pomocy odpowiednich armatek. Wieczorem p.o. prezydenta Ukrainy Ołeksandr Turczynow oświadczył, że ukraińskie władze odzyskały kontrolę nad Krasnym Łymanem[9][10][11].

W dniach 3–4 czerwca Służba Bezpieczeństwa Ukrainy i Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Ukrainy przeprowadziły w mieście Krasnyj Łyman specjalną operację zatrzymania prorosyjskich przestępców, podczas której zlikwidowano twierdzę bojowników, która mieściła się w przejętym w połowie kwietnia miejskim szpitalu. W wyniku operacji zginęła jedna osoba. 5 czerwca wznowiono prace rady miejskiej i miejskiego wydziału policji[12].

Przeszukanie miasta w celu wykrycia bojowników trwało 4 i 5 czerwca. Terroryści i ich wspólnicy zostali zatrzymani, a miejscowi mieszkańcy pomogli w ich wykryciu[13].

5 czerwca ukraińska flaga została ponownie podniesiona nad radą miejską i miejskim wydziałem policji Krasnego Łymanu. Patrolowanie i służbę w mieście rozpoczął Specjalny Oddział MSW „Artemiwsk” wraz ze skonsolidowanym oddziałem policji i miejscowymi funkcjonariuszami lojalnymi wobec przysięgi Ukrainy. Tego samego dnia, zgodnie z dekretem Prezydenta Ukrainy nr 498/2014 „O środkach na rzecz utworzenia krasnołymańskiej rejonowej administracji państwowej obwodu donieckiego”, szefem krasnołymańskiej rejonowej administracji państwowej został mianowany podpułkownik Konstantin Matejczenko, pochodzący z Kostiantyniwki[12][14].

Walki 19 czerwca[edytuj | edytuj kod]

Według danych strony prorosyjskiej, około 180–200 osób z batalionu „Prapor” zajmowało pozycje ze strony prorosyjskich bojowników, posiadali 2 moździerze, BRDM, 3 wielkokalibrowe karabiny maszynowe (1 KPWT i 2 UTIOS (NSw-12,7)), 2 granatniki przeciwpancerne SPG-9, 2 granatniki automatyczne AGS[15].

Przebieg walk[edytuj | edytuj kod]

Rosyjskie dowództwo, reprezentowane przez Igora Girkina, nie spodziewało się głównego uderzenia w kierunku Jampilu, czekając na nie w Semeniwce czy Mikołajówce, co doprowadziłoby do szybkiego odcięcia Słowiańska[16].

Kozacy z Wszechwielkiej Armii Dońskiej, broniący mostu, wycofali się po rozpoczęciu walk, nie stawiając oporu[16].

Po pierwszym ataku, który został odparty przez bojowników, udało im się odholować kamazem jeden z trzech zestrzelonych BMD, który następnie przekazany został batalionowi „Prizrak”. Po tym ataku Girkina do rejonu Jampola i Zakitnoho został wysłany pluton karabinów maszynowych i przeciwpancernych pod dowództwem „Motoroli”, ale nie mógł zapewnić znaczącego wkładu i został rozproszony przez wojska ukraińskie, ponieważ już przekroczyli most i umocowali się na południowym brzegu.

Funkcjonariusze ukraińskiego wywiadu tego dnia otrzymali rozkaz wejścia w rejon akumulacji bojowników w celu ich zneutralizowania. Po kilku kilometrach ruchu, w pobliżu wsi Kryva Luka, spadochroniarze zostali zaatakowani z broni strzeleckiej, granatników, moździerzy. Zwiadowcy użyli granatów dymnych, zajęli pozycje bojowe odpowiednie do obrony, a po kilku godzinach zaciętej walki nadeszła pomoc. Po walce bojownicy naliczyli kilkadziesiąt zwłok wroga, zginął wojownik Liosza i dowódca grupy rozpoznawczej.

Wynik walk[edytuj | edytuj kod]

Umocnienia rosyjskich bojowników zostały zniszczone w południowej części rejonu krasnołymańskiego (w mieście Siwiersk, otm Jampil[17] i Zarichze, we wsi Zakitne[18] i pozostałości w mieście Krasnyj Łyman)[19]. Podczas obławy część grupy przestępczej została zatrzymana i postawiona przed sądem. Jednak większość rosyjskich bojowników została przeniosiona do miasta Słowiańsk.

W wyniku operacji 19 czerwca zginęło 16 żołnierzy 24 Samodzielnej Brygady Zmechanizowanej, 25 Brygady Powietrznodesantowej i 95 Samodzielnej Brygady Desantowo-Szturmowej Sił Zbrojnych Ukrainy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Независимое бюро новостей | Сепаратисты захватили отделение милиции в Красном Лимане – очевидцы [online], web.archive.org, 6 czerwca 2014 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-06].
  2. Красний Лиман – українська північ Донбасу. – МАЙДАН [online], web.archive.org, 26 czerwca 2014 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-26].
  3. a b В Краматорську сепаратисти і міліція влаштували перестрілку | Українська правда [online], web.archive.org, 6 stycznia 2017 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-06].
  4. Мешканці Красного Лиману стали живим щитом перед озброєними сепаратистами – Політика – ТСН.ua [online], web.archive.org, 10 listopada 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-10].
  5. Тіло голови краснолиманської «Просвіти» виявили у спаленій машині [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  6. Пашинський: у районі Красного Лиману, Слов'янська і Краматорська АТО у фінальній стадії – Новини – Український тиждень, Тиждень.ua [online], web.archive.org, 2 czerwca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-02].
  7. Бойовикам у Красному Лимані висунули ультиматум | Українська правда [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  8. Сили АТО взяли в блокаду Красний Лиман і висунули бойовикам ультиматум [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  9. Сили АТО перейшли у наступ: встановлено контроль над містом Красний Лиман. Новини на УНН [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  10. Красний Лиман практично звільнений від бойовиків, – Нацгвардія [online], web.archive.org, 7 listopada 2014 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-07].
  11. В ході АТО повністю очищена від бойовиків північ Донецької області – dt.ua [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  12. a b Над міськрадою Червоного Лиману – знову прапор України | Українська правда [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  13. АТО триває, Красний Лиман і Слов'янськ зачищають від бойовиків [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  14. Красний Лиман під контролем, люди зітхнули з полегшенням, – Аваков [online], espreso.tv [dostęp 2022-04-09] (ukr.).
  15. Бои под Ямполем. Информация с другой стороны: polynkov [online], web.archive.org, 6 stycznia 2017 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-06].
  16. a b Бои под Ямполем. Информация с другой стороны: polynkov [online], web.archive.org, 6 stycznia 2017 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-06].
  17. Сили АТО звільнили Ямпіль і взяли міст через Сіверський Донець | Українська правда [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  18. На Луганщині сили АТО знищили укріплення бойовиків в районі села Закотне [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  19. Бойовиків у Слов'янську відрізали від шляхів постачання (оновлено) – портал новин LB.ua [online], web.archive.org, 13 listopada 2016 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-13].