Flavia Pennetta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Flavia Pennetta
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1982
Brindisi

Wzrost

172 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

25 lutego 2000

Zakończenie kariery

2015

Trener

Salvador Navarro

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

6 (28 września 2015)

Australian Open

QF (2014)

Roland Garros

4R (2008, 2010, 2015)

Wimbledon

4R (2005, 2006, 2013)

US Open

W (2015)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

17 WTA, 9 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (28 lutego 2011)

Australian Open

W (2011)

Roland Garros

QF (2010, 2011, 2015)

Wimbledon

SF (2010, 2012)

US Open

F (2005, 2014)

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej V Klasy
Strona internetowa

Flavia Pennetta (ur. 25 lutego 1982 w Brindisi) – włoska tenisistka, mistrzyni US Open 2015 w grze pojedynczej oraz Australian Open 2011 i Mistrzostw WTA 2010 w grze podwójnej, klasyfikowana w rankingu WTA na 6. miejscu w grze pojedynczej (2015) i na 1. miejscu w grze podwójnej (2011), czterokrotna zdobywczyni Pucharu Federacji wraz z drużyną Włoch (2006, 2009, 2010, 2013), reprezentantka Włoch na letnich igrzyskach olimpijskich i w Pucharze Hopmana, ogłoszona przez prezydenta Włoch Kawalerem Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2007)[1].

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Tenisowe treningi rozpoczęła w wieku pięciu lat[2]. W roku 1997 po raz pierwszy wystąpiła w imprezie przeznaczonej dla juniorów. Miało to miejsce we Florencji. Pennetta doszła tam do drugiej rundy. Po paśmie porażek w listopadzie 1998 doszła do półfinału ważnego turnieju Eddie Herr, organizowanego w Stanach Zjednoczonych przy udziale Akademii Nicka Bollettieriego. Przegrała w trzech setach z Virginie Razzano. Dwa miesiące później udała się do Melbourne, by po raz pierwszy stanąć do rywalizacji na Wielkim Szlemie – bez powodzenia. W całej karierze juniorskiej nie zdobyła ani jednego indywidualnego trofeum.

Zwycięstwa odnotowała w juniorskiej grze podwójnej. Dwukrotnie zwyciężając w 1999 roku. Partnerowała przede wszystkim Robercie Vinci. Najpierw zdobyły puchar Italian Junior Open, potem zostały mistrzyniami Roland Garros.

W dniu osiemnastych urodzin, 25 lutego 2000 została zawodową tenisistką. Już w 1998 startowała w pierwszych profesjonalnych kwalifikacjach, miało to miejsce w Palermo. Przez kilka sezonów bezskutecznie próbowała dostać się do głównej drabinki turnieju WTA. Udało się jej to dopiero w roku 2002 w Memphis. Przegrała 4:6, 2:6 z Shinobu Asagoe. Wystąpiła też w Palermo i Sopocie. Właśnie w Polsce po raz pierwszy w zawodowym spotkaniu turnieju głównego zeszła z kortu zwycięsko. Wyeliminowała Białorusinkę Taccianę Puczak 7:5, 6:3, ale następnego dnia okazała się słabsza od Wiery Zwonariowej. Rezultaty w rozgrywkach ITF pozwoliły jej znaleźć się w gronie stu najlepszych tenisistek świata.

W styczniu 2003 w Canberze poprawiła swoje najlepsze osiągnięcie w karierze, dochodząc do ćwierćfinału. Została pokonana przez Francescę Schiavone. Miesiąc później znalazła się wśród półfinalistek zawodów w Hajdarabadzie. Wygrała tam między innymi z Mary Pierce. Wystąpiła we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych.

Do światowej czołówki dostała się w sezonie 2004, występując w trzech finałach turniejów WTA. W Acapulco przegrała z Ivetą Benešovą, a w Palermo z Anabel Mediną Garrigues. Jednak w sierpniu w Sopocie to Pennetta odniosła zwycięstwo. W półfinale wygrała z Martą Domachowską, a w finale Klárę Koukalovą i po raz pierwszy została mistrzynią w gronie profesjonalnych tenisistek. Sezon zakończyła na czterdziestym miejscu listy WTA.

Kolejne zwycięstwa zanotowała również w następnym roku: w lutym 2005 w Bogocie zdobywając kolejny tytuł (finał z Lourdes Domínguez Lino). Wygrała także w Acapulco, wciąż jednak nie potrafiła wygrać z zawodniczkami z czołówki światowej. W czwartej rundzie Wimbledonu została wyeliminowała ją Mary Pierce. W sierpniu znalazła się w ćwierćfinale turnieju w Toronto, gdzie do meczu z nią nie przystąpiła Serena Williams. W międzyczasie Flavia wygrała turniej deblowy w Los Angeles, a kilka tygodni później osiągnęła wicemistrzostwo wielkoszlemowe na Flushing Meadows (także w deblu).

Na otwarcie roku 2006 dotarła do finału w Gold Coast. Pokonała Martinę Hingis i Tatianę Golovin, przegrywając w finale z Czeszką Lucie Šafářovą. Zarówno w Bogocie, jak i Acapulco była w finałach, obydwa przegrała. Najpierw nie sprostała Dominguez Lino, potem Annie-Lenie Grönefeld. Sezon zakończyła przedwcześnie we wrześniu finałem Pucharu Federacji. Przegrała singlowy pojedynek z Justine Henin-Hardenne, jednak to jej drużyna okazała się lepsza. Wspomniana Belgijka odniosła bowiem kontuzję w rozstrzygającym meczu deblowym i razem z Kim Clijsters zeszły z kortu. Przyczyną absencji tenisistki była kontuzja lewego nadgarstka.

W 2007 roku Pennetta pogorszyła swoją pozycję w rankingu. Opuściła czołową dwudziestkę rankingu WTA, plasując się w okolicach czwartej dziesiątki. Powróciła nawet do rozgrywek ITF. W październiku uzupełniła swoją kolekcję tytułów WTA o trofeum z Bangkoku, gdzie ograła Szachar Pe’er i Venus Williams.

Podczas turnieju WTA w Zurychu udało jej się pokonać (w drugiej rundzie) Jelenę Janković 5:7, 6:3, 6:3. Pennetta po wygraniu dwóch kolejnych spotkań awansowała do finału tego turnieju, w którym przegrała z Venus Williams 6:7(1), 2:6.

2009[edytuj | edytuj kod]

26 maja 2009 roku w turnieju French Open przegrała w pierwszej rundzie z nierozstawioną Alexą Glatch 1:6, 1:6[3].

19 lipca 2009 wygrała turniej zaliczany do International turniej Internazionali Femminili di Tennis di Palermo. Pennetta była w nim rozstawiona z numerem 1. Podczas zawodów nie oddała ani jednego seta, w finale pokonując Sarę Errani 6:1, 6:2. 9 sierpnia 2009 zwyciężyła w turnieju LA Women’s Tennis Championships (zaliczanym do Premier), w finale wygrywając z Samanthą Stosur 6:4, 6:3[4].

17 sierpnia 2009 roku jako pierwsza Włoszka w historii awansowała do pierwszej dziesiątki rankingu WTA Tour[5].

Między innymi dzięki zwycięstwu LA Women’s Tennis Championships w zapewniła sobie 2 miejsce w US Open Series[6], gromadząc w trzech turniejach z tego cyklu 140 punktów.

W pierwszej rundzie US Open 2009 Pennetta pokonała 6:0, 6:4 Edinę Gallovits. W drugiej rundzie tego turnieju odniosła zwycięstwo nad Sanią Mirzą, nie oddając rywalce ani jednego gema (6:0, 6:0). W następnym meczu Pennetta wygrała z Aleksandrą Wozniak, oddając rywalce w meczu dwa gemy (6:1, 6:1). W meczu czwartej rundy spotkała się z Wierą Zwonariową, w trzysetowym meczu Pennetta przegrała pierwszego seta 3:6, w drugim zwyciężyła w tie-breaku 7:6(6) (broniąc w całym secie 6 piłek meczowych), zaś w trzecim nie oddała przeciwniczce gema (6:0), awansując tym samym do ćwierćfinału. W ćwierćfinale Pennetta przegrała z obrończynią tytułu sprzed roku – Sereną Williams 4:6, 3:6.

Flavia Pennetta w 2010 roku

W listopadzie 2009 roku zdobyła wraz z drużyną Puchar Federacji. Włochy w finale pokonały reprezentacje USA 4:0.

2010[edytuj | edytuj kod]

Podczas Australian Open 2010 Pennetta dotarła do półfinału w grze mieszanej.

Na początku 2010 doszła do finału turnieju ASB Classic 2010, przegrywając w nim z Yaniną Wickmayer 3:6, 2:6[7]. 4 kwietnia 2010 wygrała wraz z Giselą Dulko deblowy turniej Sony Ericsson Open, w finale pokonując Nadię Pietrową i Samanthę Stosur 6:3, 4:6, 10:7[8].

11 kwietnia 2010 roku wygrała turniej Andalucia Tennis Experience klasy International w finale pokonując Carlę Suárez Navarro 6:2, 4:6, 3:6[9].

W maju wygrała turniej deblowy Porsche Tennis Grand Prix klasy Premier Series w Stuttgarcie w parze z Giselą Dulko. Pokonując w finale 3:6, 7:6(3), 10:5 K. Peschke i K. Srebotnik[10]. Tydzień później wygrała kolejny turniej deblowy klasy Premier Series, zwyciężając w finale Internazionali BNL d’Italia w parze z Dulko z Nurią Llagostera Vives i Maríą José Martínez Sánchez 6:4, 6:2[11].

W lipcu obroniła wraz z Dulko tytuł deblowy w turnieju Collector Swedish Open, pokonując w finale R. Voráčovą i B. Záhlavová Strýcovą 7-6(0), 6:0[12]. Tydzień później przegrała w finale Internazionali Femminili di Tennis di Palermo z Kaią Kanepi 3:6, 4:6 – tym samym nie broniąc tytułu zdobytego w roku 2009[13].

W sierpniu sięgnęła wraz z Dulko po jedenasty tytuł w grze deblowej, pokonując w finale Rogers Cup, Květe Peschke i Katarine Srebotnik 7:5, 3:6, 12:10[14].

23 października zwyciężyła w kolejnym turnieju deblowym w parze z Giselą Dulko, pokonując w finale Kremlin Cup Sarę Errani oraz Maríę José Martinez Sánchez 6:3, 2:6, 10–6.

31 października Pennetta oraz Dulko wygrały turniej WTA Tour Championships, w meczu finałowym pokonując Květe Peschke i Katarine Srebotnik 7:5, 6:4[15].

7 listopada zwyciężyła wraz z reprezentacją Włoch w turnieju drużynowym Fed Cup.

2011[edytuj | edytuj kod]

4 września po raz trzeci w karierze awansowała do ćwierćfinału turnieju wielkoszlemowego US Open, eliminując w czwartej rundzie Peng Shuai 6-4, 7-66. Pennetta borykała się w końcówce meczu z problemami zdrowotnymi, w decydującym secie przegrywając w tie-breaku 0:5, zdołała odrobić straty i zwyciężyć 8:6[16]. W turnieju tym przegrała w ćwierćfinale z Niemką Angelique Kerber 4-6, 6-3,3-6.

2012[edytuj | edytuj kod]

Po turnieju w Montrealu w sierpniu wycofała się z dalszych rozgrywek do końca sezonu z powodu kontuzji nadgarstka[17]. W sezonie osiągnęła pierwszą rundę Australian Open oraz Wimbledonu, a także trzecią rundę French Open. Rok zakończyła na 45. miejscu w rankingu singlowym i 30. pozycji w rankingu deblowym.

2013[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym turniejem WTA Tour, w którym wzięła udział, były zawody w Bogocie, gdzie osiągnęła drugą rundę gry pojedynczej. Włoszka w Acapulco odpadła po swoim pierwszym meczu. Podczas turnieju w Indian Wells przegrała w pierwszej rundzie gry pojedynczej i podwójnej. W Miami natomiast osiągnęła drugą rundę w singlu i półfinał w deblu. Na kortach Wimbledonu osiągnęła czwartą rundę, a w US Open dotarła do półfinału w którym przegrała z Wiktoryją Azaranką 4:6, 2:6. Sezon zakończyła na 31 w singlu i 32 miejscu w deblu.

2014[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2014 Włoszka wygrała turniej w Indian Wells po finałowym triumfie nad Agnieszką Radwańską 6:2, 6:1. Poza tym zawodniczka zagrała w finale w Sofii w którym uległa Andrei Petković 1:6, 6:4, 3:6. W turniejach wielkoszlemowych najlepiej zaprezentowała się w Australian Open 2014 i US Open 2014, gdzie dochodziła do ćwierćfinałów. W grze deblowej w US Open 2014 w której partnerowała jej Martina Hingis zagrała w finale. Sezon zakończyła na 13 miejscu w singlu i 14 miejscu w deblu.

2015[edytuj | edytuj kod]

W 2015 roku Pennetta zagrała w czwartej rundzie French Open oraz wygrała swój pierwszy turniej wielkoszlemowy, okazując się najlepszą podczas US Open. W ćwierćfinale Włoszka wygrała z Petrą Kvitovą 4:6, 6:4, 6:2, w półfinale z Simoną Halep 6:1, 6:3 i w finale ze swoją rodaczką Robertą Vinci 7:6(4), 6:2. We wrześniu zawodniczka osiągnęła najwyższą w karierze szóstą lokatę w rankingu singlowym WTA Tour. Zakwalifikowała się również do kończącego sezon Turnieju Mistrzyń w Singapurze. Podczas tych zawodów Włoszka przegrała z Simoną Halep 0:6, 3:6, wygrała z Agnieszką Radwańską 7:6(5), 6:4 i przegrała z Mariją Szarapową 5:7, 1:6. W konsekwencji zawodniczka zajęła czwarte miejsce w grupie i nie awansowała do półfinału. Po zawodach w Singapurze zakończyła profesjonalną karierę. Sezon zakończyła na 8. miejscu w singlu i 21. w deblu.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Córka Oronzo i Concetty Pennetty, ma starszą siostrę Giorgię[2]. Pennetta zaczęła grać w tenisa w wieku pięciu lat. Jej tenisową idolką jest Monica Seles. Poza tenisem interesuje się jazdą konną i lubi słuchać muzyki. Mieszka w Verbier[2].

W 2007 roku, po trzech latach, zakończyła związek z tenisistą Carlosem Moyą. Od 2014 jest związana z innym tenisistą, Fabio Fogninim. W czerwcu 2016 roku para wzięła ślub kościelny[18]. 15 grudnia 2016 za pośrednictwem Twittera Pennetta ogłosiła, że spodziewa się narodzin pierwszego dziecka pary[19], syna, co potwierdziła w wywiadzie dla włoskiego Vanity Fair w dniu 24 kwietnia 2017[20]. 19 maja 2017 roku na świat przyszedł syn pary – Federico[21].

Inna działalność[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2009 roku Pennetta wystąpiła jako modelka w pokazie bikini w ramach Milan Fashion Week (mediolańskiego tygodnia mody)[22].

22 listopada 2011 roku ukazała się autobiografia Flavii Pennetty pt. Dritto al cuore (Prosto do serca)[23].

W 2012 roku zaangażowała się w promocję samochodu Mercedes-Benz W176 (Mercedes klasy A), przystępując do włoskiego teamu Mercedesa[24].

Pozycja w rankingach WTA[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela pokazuje pozycje w rankingu WTA na koniec danego roku.

Rok Miejsce w singlu[2] Miejsce w deblu[2]
1999 251
2000 297
2001 292 321
2002 95 136
2003 69 111
2004 38 100
2005 23 22
2006 28 32
2007 40 37
2008 13 22
2009 12 29
2010 24 2
2011 20 8
2012 45 30
2013 31 32
2014 13 14
2015 8 21

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Tournament of Champions
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 25 (11–14)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 4 marca 2004 Acapulco Ceglana Czechy Iveta Benešová 6:7(5), 4:6
Finalistka 2. 22 lipca 2004 Palermo Ceglana Hiszpania Anabel Medina Garrigues 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 21 sierpnia 2004 Sopot Ceglana Czechy Klára Koukalová 7:5, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni 2. 26 lutego 2005 Bogota Ceglana Hiszpania Lourdes Domínguez Lino 7:6(4), 6:4
Zwyciężczyni 3. 4 marca 2005 Acapulco Ceglana Słowacja Ľudmila Cervanová 3:6, 7:5, 6:3
Finalistka 3. 7 stycznia 2006 Gold Coast Twarda Czechy Lucie Šafářová 3:6, 6:3, 5:7
Finalistka 4. 23 lutego 2006 Bogota Ceglana Hiszpania Lourdes Domínguez Lino 6:7(3), 4:6
Finalistka 5. 2 marca 2006 Acapulco Ceglana Niemcy Anna-Lena Grönefeld 1:6, 6:4, 2:6
Finalistka 6. 3 marca 2007 Acapulco Ceglana Francja Émilie Loit 6:7(0), 4:6
Zwyciężczyni 4. 20 października 2007 Bangkok Twarda Chan Yung-jan 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 5. 23 lutego 2008 Viña del Mar Ceglana Czechy Klára Zakopalová 6:4, 5:4 krecz
Zwyciężczyni 6. 2 marca 2008 Acapulco Ceglana Francja Alizé Cornet 6:0, 4:6, 6:1
Finalistka 7. 24 lipca 2008 Carson Twarda Rosja Dinara Safina 4:6, 2:6
Finalistka 8. 16 października 2008 Zurych Twarda (hala) Stany Zjednoczone Venus Williams 6:7(1), 2:6
Finalistka 9. 1 marca 2009 Acapulco Ceglana Stany Zjednoczone Venus Williams 1:6, 2:6
Zwyciężczyni 7. 19 lipca 2009 Palermo Ceglana Włochy Sara Errani 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 8. 9 sierpnia 2009 Los Angeles Twarda Australia Samantha Stosur 6:4, 6:3
Finalistka 10. 10 stycznia 2010 Auckland Twarda Belgia Yanina Wickmayer 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 9. 11 kwietnia 2010 Marbella Ceglana Hiszpania Carla Suárez Navarro 6:2, 4:6, 6:3
Finalistka 11. 19 lipca 2010 Palermo Ceglana Estonia Kaia Kanepi 4:6, 3:6
Finalistka 12. 7 stycznia 2012 Auckland Twarda Zheng Jie 6:2, 3:6, 0:2 krecz
Finalistka 13. 4 marca 2012 Acapulco Ceglana Włochy Sara Errani 7:5, 6:7(2), 0:6
Zwyciężczyni 10. 16 marca 2014 Indian Wells Twarda Polska Agnieszka Radwańska 6:2, 6:1
Finalistka 14. 2 listopada 2014 Sofia Twarda (hala) Niemcy Andrea Petković 6:1, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 11. 12 września 2015 US Open Twarda Włochy Roberta Vinci 7:6(4), 6:2

Gra podwójna 34 (17–17)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 8 sierpnia 2005 Carson Twarda Rosja Jelena Diemientjewa Stany Zjednoczone Angela Haynes
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek
6:2, 6:4
Finalistka 1. 10 września 2005 US Open Twarda Rosja Jelena Diemientjewa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
2:6, 7:5, 3:6
Zwyciężczyni 2. 20 lutego 2006 Bogota Ceglana Argentyna Gisela Dulko Węgry Ágnes Szávay
Niemcy Jasmin Wöhr
7:6(1), 6:1
Finalistka 2. 14 maja 2006 Berlin Ceglana Rosja Jelena Diemientjewa Yan Zi
Zheng Jie
2:6, 3:6
Finalistka 3. 22 lutego 2007 Bogota Ceglana Włochy Roberta Vinci Hiszpania Lourdes Domínguez Lino
Argentyna Paola Suárez
6:1, 3:6, 9–11
Finalistka 4. 14 czerwca 2007 Barcelona Ceglana Hiszpania Lourdes Domínguez Lino Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania Arantxa Parra Santonja
6:7(3), 6:2, 10–12
Zwyciężczyni 3. 19 kwietnia 2008 Estoril Ceglana Rosja Marija Kirilenko Bośnia i Hercegowina Mervana Jugić-Salkić
Turcja İpek Şenoğlu
6:4, 6:4
Finalistka 5. 31 lipca 2008 Montreal Twarda Rosja Marija Kirilenko Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Liezel Huber
1:6, 1:6
Zwyciężczyni 4. 16 stycznia 2009 Hobart Twarda Argentyna Gisela Dulko Ukraina Alona Bondarenko
Ukraina Kateryna Bondarenko
6:2, 7:6(4)
Finalistka 6. 22 lutego 2009 Bogota Ceglana Argentyna Gisela Dulko Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania María José Martínez Sánchez
5:7, 6:3, 7–10
Finalistka 7. 3 maja 2009 Stuttgart Ceglana Argentyna Gisela Dulko Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Rosja Nadieżda Pietrowa
7:5, 3:6, 7–10
Zwyciężczyni 5. 20 czerwca 2009 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Włochy Sara Errani Holandia Michaëlla Krajicek
Belgia Yanina Wickmayer
6:4, 5:7, 13–11
Zwyciężczyni 6. 11 lipca 2009 Båstad Ceglana Argentyna Gisela Dulko Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania María José Martínez Sánchez
6:2, 0:6, 10–5
Zwyciężczyni 7. 4 kwietnia 2010 Miami Twarda Argentyna Gisela Dulko Rosja Nadieżda Pietrowa
Australia Samantha Stosur
6:3, 4:6, 10–7
Zwyciężczyni 8. 2 maja 2010 Stuttgart Ceglana (hala) Argentyna Gisela Dulko Czechy Květa Peschke
Słowenia Katarina Srebotnik
3:6, 7:6(3), 10–5
Zwyciężczyni 9. 8 maja 2010 Rzym Ceglana Argentyna Gisela Dulko Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania María José Martínez Sánchez
6:4, 6:2
Finalistka 8. 17 maja 2010 Madryt Ceglana Argentyna Gisela Dulko Stany Zjednoczone Serena Williams
Stany Zjednoczone Venus Williams
2:6, 5:7
Zwyciężczyni 10. 11 lipca 2010 Båstad Ceglana Argentyna Gisela Dulko Czechy Renata Voráčová
Czechy Barbora Záhlavová-Strýcová
7:6(0), 6:0
Zwyciężczyni 11. 22 sierpnia 2010 Montreal Twarda Argentyna Gisela Dulko Czechy Květa Peschke
Słowenia Katarina Srebotnik
7:5, 3:6, 12–10
Finalistka 9. 9 października 2010 Pekin Twarda Argentyna Gisela Dulko Chuang Chia-jung
Białoruś Wolha Hawarcowa
6:7(2), 6:1, 7–10
Zwyciężczyni 12. 24 października 2010 Moskwa Twarda (hala) Argentyna Gisela Dulko Włochy Sara Errani
Hiszpania María José Martínez Sánchez
6:3, 2:6, 10–6
Zwyciężczyni 13. 31 października 2010 Doha Twarda Argentyna Gisela Dulko Czechy Květa Peschke
Słowenia Katarina Srebotnik
7:5, 6:4
Zwyciężczyni 14. 28 stycznia 2011 Australian Open Twarda Argentyna Gisela Dulko Białoruś Wiktoryja Azaranka
Rosja Marija Kirilenko
2:6, 7:5, 6:1
Finalistka 10. 18 czerwca 2011 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Słowacja Dominika Cibulková Czechy Barbora Záhlavová-Strýcová
Czechy Klára Zakopalová
6:1, 4:6, 7–10
Finalistka 11. 1 października 2011 Tokio Twarda Argentyna Gisela Dulko Stany Zjednoczone Liezel Huber
Stany Zjednoczone Lisa Raymond
6:7(4), 6:0, 6–10
Finalistka 12. 9 października 2011 Pekin Twarda Argentyna Gisela Dulko Czechy Květa Peschke
Słowenia Katarina Srebotnik
3:6, 4:6
Finalistka 13. 7 stycznia 2012 Auckland Twarda Niemcy Julia Görges Czechy Andrea Hlaváčková
Czechy Lucie Hradecká
7:6(2), 2:6, 7–10
Finalistka 14. 15 kwietnia 2012 Barcelona Ceglana Włochy Francesca Schiavone Włochy Sara Errani
Włochy Roberta Vinci
0:6, 2:6
Finalistka 15. 22 lipca 2013 Båstad Ceglana Rumunia Alexandra Dulgheru Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Czechy Klára Zakopalová
1:6, 4:6
Zwyciężczyni 15. 13 października 2013 Osaka Twarda Francja Kristina Mladenovic Australia Samantha Stosur
Zhang Shuai
6:4, 6:3
Finalistka 16. 21 czerwca 2014 Eastbourne Trawiasta Szwajcaria Martina Hingis Chan Hao-ching
Chan Yung-jan
3:6, 7:5, 7–10
Finalistka 17. 6 września 2014 US Open Twarda Szwajcaria Martina Hingis Rosja Jekatierina Makarowa
Rosja Jelena Wiesnina
6:2, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 16. 27 września 2014 Wuhan Twarda Szwajcaria Martina Hingis Zimbabwe Cara Black
Francja Caroline Garcia
6:4, 5:7, 12–10
Zwyciężczyni 17. 18 października 2014 Moskwa Twarda (hala) Szwajcaria Martina Hingis Francja Caroline Garcia
Hiszpania Arantxa Parra Santonja
6:3, 7:5

Występy w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda: Na żółto podkreślono najlepsze osiągnięcie w karierze w każdym z turniejów[2].

Turniej Bilans 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004 2003
Australia Australian Open 13−12 1R QF 1R 4R 2R 3R 2R 1R 3R 1R 1R 1R
Francja French Open 18−13 4R 2R 1R 3R 1R 4R 1R 4R 1R 3R 3R 1R 3R
Wielka Brytania Wimbledon 18−14 1R 2R 4R 1R 3R 3R 3R 2R 1R 4R 4R 1R 2R
Stany Zjednoczone US Open 31−10 W QF SF QF 3R QF QF 2R 1R 1R 1R

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1999 Francja French Open Ceglana Włochy Roberta Vinci Niemcy Mia Buric
Belgia Kim Clijsters
7:5, 5:7, 6:4

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. bari.repubblica.it: Flavia Pennetta tra le prime dieci al mondo la brindisina entra nella storia del tennis. [dostęp 2009-09-03]. (wł.).
  2. a b c d e f PENNETTA, Flavia (ITA). itftennis.com. [dostęp 2009-09-03]. (ang.).
  3. sport.pl: Roland Garros: Łatwy awans Safiny, poniedziałkowe wyniki kobiet. [dostęp 2009-09-04]. (pol.).
  4. UltraSport.pl: WTA Los Angeles: Flavia Pennetta pokonała Samanthę Stosur. [dostęp 2009-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)]. (pol.).
  5. sport.pl: Ranking WTA Tour: Jankovic jest czwarta, Radwańska 13.. [dostęp 2009-08-17]. (pol.).
  6. sportowefakty.pl: Popis Pennetty, ale wygrywa Dementiewa – po Olympus US Open Series kobiet zdobywając w 3 turniejach z tej serii 140 punktów. [dostęp 2009-09-04]. (pol.).
  7. tka: Tenis. Yanina Wickmayer wygrywa w Auckland. Radwańscy oburzeni. [w:] tenis [on-line]. sport.pl, 2010-01-09. [dostęp 2011-12-25]. (pol.).
  8. sonyericssonopen.com: Dulko & Pennetta Clinch Women’s Doubles Title. [dostęp 2010-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-07)]. (ang.).
  9. sonyericssonwtatour.com: Flavia Nets Ninth Title in Marbella. [dostęp 2010-04-11]. (ang.).
  10. sonyericssonwtatour.com: Justine Comes Full Circle. [dostęp 2010-05-03]. (ang.).
  11. sonyericssonwtatour.com: Three Premiers In A Row for Gisela & Flavia. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  12. sonyericssonwtatour.com: Rezai Reaps Bastad Crown. [dostęp 2010-07-10]. (ang.).
  13. sport.iquret.info: WTA PalermoTriumf Kanepi. 2010-07-18. [dostęp 2012-03-11]. (pol.).
  14. sonyericssonwtatour.com: Flavia & Gisela Conquer Montréal. [dostęp 2010-08-23]. (ang.).
  15. wtachampionships.com: Dulko & Pennetta Dominate Doha. [dostęp 2010-11-15]. (ang.).
  16. eurosport.pl: Tenis – Pennetta była bliska.... [dostęp 2011-09-04]. (pol.).
  17. womenstennisblog.com: Flavia Pennetta to miss the rest of the season. [dostęp 2012-11-15]. (ang.).
  18. Flavia Pennetta Wants to Become a Mother!. [dostęp 2015-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  19. AP: 2015 U.S. Open champion Flavia Pennetta pregnant with first child. tennis.com, 2016 -12-15. [dostęp 2017-08-22]. (ang.).
  20. Gatto Luigi: Flavia Pennetta to give birth a boy: 'We knew it during Christmas’. tennisworldusa.org, 2017-04-24. [dostęp 2017-08-22]. (ang.).
  21. karo: Pennetta i Fognini zostali rodzicami. tenis24.eu, 2017-05-19. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  22. womenstennisblog.com: Flavia Pennetta modeling Pin-Up Stars bikinis in Milan. [dostęp 2010-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-27)]. (ang.).
  23. ubitennis.com: Flavia Pennetta dritta al cuore. [dostęp 2011-12-25]. (wł.).
  24. NuovaClasseA Mercedes-Benz Italia: Mercedes-Benz Team. Intervista a Flavia Pennetta. [dostęp 2012-11-15]. (wł.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]