Nad rzeką, której nie ma

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nad rzeką, której nie ma
Gatunek

psychologiczny

Data premiery

23 stycznia 1991

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

85 min

Reżyseria

Andrzej Barański

Scenariusz

Andrzej Barański

Główne role

Marek Bukowski
Joanna Trzepiecińska
Adrianna Biedrzyńska
Mirosław Baka
Tomasz Hudziec
Andrzej Mastalerz

Muzyka

Henryk Kuźniak

Zdjęcia

Ryszard Lenczewski

Scenografia

Paweł Mirowski

Kostiumy

Elżbieta Radke

Montaż

Zbigniew Niciński

Produkcja

Telewizja Polska
Studio Filmowe Oko

Stacja kolejowa Poddębice, która została wykorzystana w filmie

Nad rzeką, której nie ma – polski film fabularny (dramat psychologiczny) z 1991 roku w reż. Andrzeja Barańskiego. Scenariusz opiera się na opowiadaniu pod tym samym tytule autorstwa Stanisława Czycza, pochodzącym ze zbioru Nim zajdzie księżyc (1968, Wydawnictwo Literackie).

Plenery: wielkopolski Żerków (miasteczko), Mirów (ruiny zamku), okolice Tuszyna (cegielnia), Poddębice (stacja PKP),Kołacin k. Brzezin (zabawa w remizie), Ujazd koło Tomaszowa Mazowieckiego (pałacyk w parku).

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Małe prowincjonalne miasteczko, początek lat sześćdziesiątych. Bohaterami filmu są czterej przyjaciele: Admirał, Ataman, Wódz i Pasza. Chłopcy włóczą się po ulicach miasteczka, piją i rozrabiają na wiejskich zabawach lub oddają się marzeniom na stacji kolejowej. Pewnego dnia uwagę Admirała przykuwa Marta, młoda studentka z obozu studenckiego. Admirał zaczyna szukać towarzystwa Marty, obraża się nawet na swojego przyjaciela Wodza, w którym widzi konkurenta. Rodzące się uczucie sprawia, że oboje dają się łatwo zranić, narasta ciąg nieporozumień, zerwań. W miasteczku pojawiają się Ewa i Myszka - dziewczyny, które uciekły z domu. Znajomość z nimi jest urozmaiceniem dla Admirała, który ponownie próbuje zdobyć sympatię Marty. Zrażona dziewczyna nie ułatwia mu tego. Rozczarowany Admirał wywołuje wraz z Wodzem awanturę w kawiarni. Podczas gdy młodzi mężczyźni siedzą w areszcie, Marta odjeżdża, szukając kogoś smutnym i rozczarowanym wzrokiem na peronie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]