Piawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piawa
Piave
Ilustracja
Piawa w gminie Susegana
Kontynent

Europa

Państwo

 Włochy

Rzeka
Długość 220 km
Spadek

9,3 ‰

Powierzchnia zlewni

4126,84 km²

Źródło
Miejsce Monte Peralba
Wysokość

2037 m n.p.m.

Współrzędne

46°37′24″N 12°42′36″E/46,623333 12,710000

Ujście
Recypient Morze Adriatyckie
Współrzędne

45°31′45,5″N 12°43′41,5″E/45,529300 12,728200

Mapa
Mapa rzeki
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”

Piawa (wł. Piave, łac. Plavis) – rzeka w północno-wschodnich Włoszech. Jej długość to 220 km[1].

Źródło w Alpach przy granicy z Austrią, płynie w kierunku południowo-wschodnim i kończy swój bieg w Zatoce Weneckiej Morza Adriatyckiego.

Główna linia oporu włoskiego podczas I wojny światowej po nieprzynoszących rozstrzygnięcia dwunastu bitwach nad Isonzo.

15 czerwca 1918 r. Austriacy rozpoczęli bitwę nad Piawą, poprzedzoną przygotowaniem artyleryjskim. W trakcie walk użyto m.in. gazów bojowych. Sztab austriacki zakładał, że po złamaniu włoskiego oporu uda się wojskom austro-węgierskim wedrzeć w głąb Włoch. 19 czerwca Włosi przeszli do kontruderzenia i wyparli przeciwnika z zajętych po pierwszych sukcesach terenów. Bitwa, zakończona 25 czerwca, jest symbolem agonii monarchii Austro-Węgierskiej – wykazała jej słabość militarną i wewnętrzną.

Piawa w Belluno

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. River Piave [online], Italy Review [dostęp 2023-01-31] (ang.).