Walter Zenga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walter Zenga
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1960
Mediolan

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Emirates Club (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1977–1978 Inter Mediolan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1978–1979 Salernitana Calcio 3 (0)
1979–1980 Savona 1907 FBC 23 (0)
1980–1982 Sambenedettese 67 (0)
1982–1994 Inter Mediolan 328 (0)
1994–1996 UC Sampdoria 41 (0)
1996–1997 Calcio Padova 21 (0)
1997–1999 New England Revolution 47 (0)
W sumie: 530 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1985–1992  Włochy 58 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1999 New England Revolution
2000–2001 Brera Calcio
2002–2004 Naţional Bukareszt
2004–2005 Steaua Bukareszt
2005–2006 Crvena Zvezda
2006 Gaziantepspor
2007 Al-Ain
2007 Dinamo Bukareszt
2008–2009 Catania Calcio
2009–2010 Palermo
2010 An-Nassr
2011–2013 Al-Nasr
2013–2014 Al Jazira
2015 UC Sampdoria
2015–2016 Nadi asz-Szab
2016 Wolverhampton Wanderers
2017–2018 Crotone
2018–2019 Venezia FC
2020 Cagliari Calcio
2024– Emirates Club
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Świata
III miejsce Włochy 1990 piłka nożna

Walter Zenga (ur. 28 kwietnia 1960 w Mediolanie) – włoski trener i piłkarz, który występował na pozycji bramkarza.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Piłkarską karierę rozpoczął w roku 1977 w Interze Mediolan. W klubie tym występował również w roku 1978, a w kolejnych latach reprezentował barwy Salernitany (1978–1979), Savony (1979–1980) oraz S.S. Sambenedettese Calcio (1980–1982). W roku 1982 powrócił do Interu i w klubie tym grał do roku 1994. W barwach tego klubu zdobył w roku 1994 Puchar UEFA. W latach 1994–1996 reprezentował Sampdorię, a w roku 1997 – Calcio Padova. Ostatnie dwa lata swojej kariery spędził w Stanach Zjednoczonych, broniąc barw klubu New England Revolution. W roku 1999 zakończył karierę bramkarza.

W roku 1984 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles, na których drużyna włoska zajęła IV miejsce. W latach 1985–1992 był podstawowym zawodnikiem reprezentacji Włoch, biorąc udział w 58 oficjalnych meczach międzypaństwowych. Największy sukces osiągnął w roku 1990, zdobywając brązowy medal na mistrzostwach świata rozegranych we Włoszech. Oprócz tego, był rezerwowym bramkarzem drużyny włoskiej na mistrzostwach świata rozegranych w roku 1986 w Meksyku. Od roku 1990 prowadzi w statystykach bramkarzy, którym najdłużej nie strzelono bramki w meczach mistrzostw świata: jego rekord wynosi 517 minut[1][2].

Po zakończeniu kariery zawodniczej zajął się prowadzeniem drużyn klubowych. W kolejnych latach był trenerem New England Revolution (1999), Brery (2000–2001), Naţional Bukareszt (2002–2004), Steaua Bukareszt (2004–2005), Crvenej Zvezdy Belgrad (2005–2006) oraz Gaziantepsporu (2006). W roku 2007 prowadził Al-Ain FC (Zjednoczone Emiraty Arabskie) oraz Dinamo Bukareszt. Od 1 kwietnia 2008 roku do 1 czerwca 2009 roku pełnił rolę trenera Calcio Catania grającego w Serie A. 5 czerwca został natomiast szkoleniowcem US Palermo. 22.11.09 został zwolniony[3]. Jednymi z powodów były 4 mecze bez zwycięstwa i 12. miejsce US Palermo, które w tym sezonie miało zająć lepsze miejsce niż w poprzednim sezonie (wtedy 8).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]