Przejdź do zawartości

Cernomantodea

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cernomantodea
Svenson et Whiting, 2009
Ilustracja
Tropidomantis guttatipennis z rodziny Nanomantidae
Ilustracja
Hierodula z rodziny modliszkowatych
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Nadrząd

Dictyoptera

Rząd

modliszki

Podrząd

Eumantodea

Infrarząd

Schizomantodea

Parvordo

Artimantodea

(bez rangi) Cernomantodea
Spilomantis occipitalis z rodziny Gonyleptidae
Pseudoharpax virescens z rodziny Galinthiadidae

Cernomantodeananorząd modliszek z podrzędu Eumantodea i infrarzędu Schizomantodea.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

W pierwotnym planie budowy tej grupy na spodzie zatułowia, pomiędzy odnóżami tylnej pary leży pojedynczy narząd tympanalny zwany uchem cyklopowym[1][2]. Odwłok ma po bokach segmentów płaty zbudowane z dużego bocznego fragmentu tergitu i małego bocznego płatka sternitu, ale cecha ta u licznych linii zanikła, po czym u niektórych z nich pojawiła się ponownie. Pierwotny plan budowy samczych genitaliów odznacza się brzusznym fallomerem zaopatrzonym w dwa małe, zaokrąglone wyrostki wtórne, z których jeden leży na wierzchołku dystalnym, a drugi w dystalnej części prawej strony, a także apofizą falloidalną rozdwojoną na krótki, palcowaty płat tylny i słabo widoczny, zaokrąglony płat przedni. Plan ten zachował się jednak głównie u Nanomantoidea, a u innych grup uległ rozmaitym modyfikacjom. W szczególności zwykle tylko jeden z wtórnych wyrostków dystalnych jest dobrze wykształcony, podczas gdy drugi ulega redukcji[1].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Takson ten wprowadzony został w 2009 roku przez Gavina J. Svensona i Michaela Franka Whitinga na łamach „Cladistics”[3]. Klasyfikowany jest w randze nanordo w obrębie parworzędu Artimantodea, który tworzy wraz z nanorzędem Amerimantodea. Zalicza się do niego 11 nadrodzin sklasyfikowanych w dziewięciu bezrangowych grupach[4][1]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Christian J. Schwarz, Roger Roy. The systematics of Mantodea revisited: an updated classification incorporating multiple data sources (Insecta: Dictyoptera). „Annales de la Société entomologique de France (N.S.)”. 55 (2), s. 101-196, 2019. DOI: 10.1080/00379271.2018.1556567. 
  2. D. Yager, R.R. Hoy. The cyclopean ear: a new sense for the praying mantis. „Science”. 231 (4739), s. 727-729, 1986. DOI: 10.1126/science.3945806. 
  3. Gavin J. Svenson, Michael Frank Whiting. Reconstructing the origins of praying mantises (Dictyoptera, Mantodea): the role of Gondwanan vicariance and morphological convergence. „Cladistics: the International Journal of the Willi Hennig Society”. 25, s. 468–514, 2009. 
  4. Daniel Otte, Lauren Spearman, Martin B.D. Stiewe, David C. Eades: nanorder Cernomantodea. [w:] Mantodea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2024-12-23].