การกระทำทารุณต่อเด็ก

การกระทำทารุณต่อเด็ก[1]หรือการทารุณกรรมเด็ก[2]หมายรวมถึงการกระทำใดๆ ที่เป็นการล่วงละเมิดสิทธิส่วนบุคคล ทั้งทางกาย (physical) จิตใจ (emotional) และทางเพศ (sexual) ต่อเด็ก รวมถึงการละเลย (neglect) ด้วย[3]
แม้ในปัจจุบันจะมีสนธิสัญญาระหว่างประเทศหลายฉบับที่คุ้มครองสิทธิเด็ก เช่น อนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก (Convention on the Rights of the Child) แต่ก็ยังมีหลายประเทศที่พบปัญหาการทารุณกรรมเด็กในรูปแบบต่าง ๆ ทั้งในระดับครอบครัว ชุมชน หรือจากระบบของรัฐ
องค์การยูนิเซฟรายงานว่า เด็กจำนวนหลายล้านคนทั่วโลกยังเผชิญกับความรุนแรง การแสวงหาประโยชน์ทางเพศ การใช้แรงงานเด็ก และการถูกทอดทิ้ง โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีความขัดแย้งทางอาวุธหรือความยากจนรุนแรง
ตัวอย่างประเทศที่มีรายงานปัญหาการทารุณกรรมต่อเด็กในช่วงศตวรรษที่ 21 ได้แก่:
- ไนจีเรีย – กลุ่มติดอาวุธโบโกฮารามลักพาตัวเด็กและใช้เป็นทหารเด็ก
- เยเมน – มีรายงานว่าเด็กถูกสังหาร ถูกเกณฑ์เป็นทหาร และถูกขัดขวางการเข้าถึงการศึกษา
- เมียนมา – รายงานการบังคับใช้แรงงานเด็กในบางพื้นที่ และการละเมิดสิทธิโดยกองกำลัง
- ซีเรีย – เด็กจำนวนมากตกเป็นเหยื่อของความขัดแย้งทางอาวุธ รวมถึงถูกใช้เป็นโล่มนุษย์
- อัฟกานิสถาน – พบกรณีการล่วงละเมิดทางเพศ การใช้แรงงานเด็ก และการแต่งงานเด็ก
ประวัติศาสตร์
[แก้]ผลกระทบ
[แก้]การทารุณกรรมเด็กอาจส่งผลเสียทางร่างกายในทันทีและยังมีความเกี่ยวข้องอย่างมากกับปัญหาพัฒนาการ รวมถึงผลกระทบทางร่างกายและจิตใจเรื้อรังมากมาย ซึ่งรวมถึงสุขภาพที่ไม่ดีในระยะยาว เช่น อัตราการเกิดโรคเรื้อรังที่สูงขึ้น พฤติกรรมสุขภาพที่มีความเสี่ยงสูง และอายุขัยที่สั้นลง นอกจากนี้การทารุณกรรมเด็กยังเชื่อมโยงกับการฆ่าตัวตาย ตามผลการศึกษาในเดือนพฤษภาคม 2019 ซึ่งตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์
การบำบัด
[แก้]การป้องกัน
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน
- ↑ คลังศัพท์ไทย สวทช
- ↑ "Child abuse – definition of child abuse by the Free Online Dictionary, Thesaurus and Encyclopedia". Thefreedictionary.com. สืบค้นเมื่อ 15 September 2010.