Constanci II
Constanci II (7 d'aost de 317, Sirmium - 3 de novembre de 361, Mopsueste) es un emperaire roman que regnèt de 337 a 361[1]. Segon fiu de Constantin, li succediguèt amb sos fraires Constantin II e Constans Ièr. D'efiech, a aquela epòca, l'Emperi èra sovent devesit per facilitar sa defensa e son administracion.
Constanci es mau conoissut en despiech de la longor de son regne que laissèt pauc de documents escrichs. Al niveu religiós, èra partisan de l'arianisme e s'opausèt als partisans de l'ortodoxia. Achabèt pereu las reformas administrativas e economicas decidias per son paire coma la mesa en plaça del solidus. Aquò permetèt de renforçar l'Emperi que foguèt tornarmai unificat après los decès de Constantin II en 340 e de Constans Ièr en 350 e la reviraa de la temptativa d'usurpacion menaa per Magnenci en 351.
En 357, Constanci deupuguèt organizar la defensa de Gàllia còntra d'invasions germanicas. I mandèt lo cesar Julian que capitèt d'arrestar las atacas a la batalha d'Estrasborg. Pasmens, lo venceire foguèt proclamat emperaire per sas tropas e assajèt d'usurpar lo poder. Constanci mobilizèt una armaa e se dirigiguèt vers Gàllia per l'afrontar, mas moriguèt durant lo viatge.
Ligams internes
[modificar | modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | modificar lo còdi]- (fr) André Chastagnol, Le Bas-Empire, Armand Colin, 2000.
- (fr) Paul Petit, Histoire générale de l’Empire romain, t. III Le Bas-Empire, Seuil, 1974.
Nòtas e referéncias
[modificar | modificar lo còdi]- ↑ Son nom oficiau dins los documents de l'epòca es « Flavius Julius Constantius ».