Czertezik
 Czertezik, widok z Trzech Koron | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
772 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
 49°25′20,6″N 20°26′08,0″E/49,422389 20,435556
| |
Czertezik (772 m)[1] – szczyt w Pieninach Właściwych będący drugą co do wysokości kulminacją Pieninek[2]. Nazwa pochodzi od dawnej polany Czertezik. Jest to długi i wąski szczyt o wierzchołkowych partiach zbudowanych z wapieni krynoidowych[1]. Od zachodu sąsiaduje z Czerteżem (774 m), natomiast od południowego wschodu przełęcz Sosnów (650 m) oddziela go od Sokolicy. Południowy stok jest stromy, miejscami skalisty i opada do Dunajca i głębokiej doliny Pienińskiego Potoku oddzielającej Pieninki od Masywu Trzech Koron[3]. Poniżej wierzchołka znajduje się w nim skalne urwisko o wysokości ok. 35–40 m, niżej stromizny porośnięte są rzadkim lasem sosnowo-bukowym. Około 50 m poniżej szczytu w stokach tych w 1953 odkryto niewielką jaskinię o długości 6 m. Stoki północne porasta las bukowo-jodłowy. Przez szczyt wiedzie Sokola Perć – fragment szlaku turystycznego z Tarnowa na Wielki Rogacz[1].
Czertezik zwiedzany był przez turystów już od 1900, w 1906 wyznakowano szlak turystyczny[1]. Obecnie na szczycie znajduje się punkt widokowy, urwisko zabezpieczone jest metalową barierką. Roztacza się stąd widok na środkową część Przełomu Dunajca.
Stwierdzono tutaj występowanie kruszczyka drobnolistnego i tawuły średniej – roślin w Polsce bardzo rzadkich[4], oraz pojedynczych okazów cisa pospolitego[5].
Czertezik znajduje się w Pienińskim Parku Narodowym w granicach Krościenka nad Dunajcem, w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim[6].
Szlaki turystyki pieszej
[edytuj | edytuj kod]
niebieski; Sokola Perć
- ze Szczawnicy 1:30 h (↓ 1:15 h), z Sokolicy 0:30 h (z powrotem 0:30 h)
- z Trzech Koron 2:05 h (↑ 2:15 h)
zielony Krościenko nad Dunajcem – Czertezik
- z Krościenka 1:20 h (↓ 1:05 h)[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 258, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ a b Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20 000, Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart, lipiec 2006, s. 1, ISBN 83-87873-07-1.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna 1:10 000 [online] [dostęp 2025-03-08].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Jan Bodziarczyk, Tomasz Matosz, Rozmieszczenie, warunki występowania i struktura populacji cisa pospolitego Taxus baccata L. w Pienińskim Parku Narodowym, „Pieniny – Przyroda i Człowiek. Monografie”, 18, s. 184.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2025-03-08].