Edith Mathis

D Edith Mathis (* 11. Februar 1938 z Lozärn; † 9. Februar 2025[1]) isch e Schwyzer Ooperesängeri (Sopraan) un Hoochschuel-Brofässeri gsii. Si het as aini vu dr brofilierteschte Mozart-Interbreetene vu ire Zyt gulte.
Lääbe
[ändere | Quälltäxt bearbeite]D Edith Mathis het am Kunservatoorium vu Lozärn un privaat bi dr Elisabeth Bossart z Züri studiert. Iri eerschte Biinenerfaarige het si in iire Haimetstadt gsammlet. Am Stadttheater Lozärn het si anne 1956 ire Debüt as 2. Bue in s Mozarts Zauberflöte gee. Bis 1957/58 isch si städnige Gascht z Lozärn un 1958/59 am Stadttheater Züri gsii. Vu 1959 bis 1963 het si ne fescht Engaschmänt an dr Biine vu dr Stadt Köln ghaa, ab 1963 isch si Mitgliid vum Ensemble vu dr Dytsche Oopere Berlin gsii. Si het Gaschspiil an dr Staatsoopere Hamburg gee, bim Glyndebourne Festival un bi dr Salzburger Feschtspiil. Anderi wiichtigi Stazioone sin unter anderem Amsterdam, d Covent Garden Opera London, di Bayerisch Staatsoopere München, d Metropolitan Opera New York, d Wiener Staatsoopere, s Gran Theatre del Liceu Barcelona, d Opéra de Paris, s Stadttheater Bärn (1990 Feldmarschallin), s Grand Théâtre z Gämf, un s Ooperehuus Züri (1990 Nettchen in ere kunzertante Uffierig vu Kleider machen Leute vum Zemlinsky, 1991/92 Feldmarschallin) gsii.
Au wänn si kai Spezialischti fir neii Musik gsii isch, het si ainewääg bi wiichtige Uuruffierige mitgmacht, unter anderem in dr Oopere Der Zerrissene vum Gottfried von Einem am 17. Septämber 1964 an dr Hamburgische Staatsoopere (as Kathi, Reschy: Oscar Fritz Schuh, musikaalischi Laitig: Wolfgang Sawallisch), in Der junge Lord vum Hans Werner Henze am 7. April 1965 am Dytsche Ooperehuus Berlin (as Luise, 1965, Reschy: Gustav Rudolf Sellner, musikaalischi Laitig: Christoph von Dohnányi), in Hilfe, Hilfe, die Globolinks vum Gian Carlo Menotti am 21. Dezämber 1968 an dr Hamburgische Staatsoopere (as Emily, Reschy: Gian Carlo Menotti, musikaalischi Laitig: Mattias Kuntzsch) un in Le Roi Bérenger vum Heinrich Sutermeister 1985 am Cuvilliés-Theater z München (as Cheenigi Marie, Reschy: Jorge Lavelli, musikaalischi Laitig: Wolfgang Sawallisch).
Ire Gsang het musikaalischui Uusdruckschraft ghaa un e Scheeni in dr Stimm. Zum Repertoire vu dr Sopranischti vu Wältrang hän unter anderem di lyychte liirische Partie vum Mozart gheert (Despina, Cherubino, Susanna, Zerlina, aber au d Contessa in Die Hochzeit des Figaro. Dernääbe sin au d Marzelline in Fidelio vum Beethoven, Mélisande in Pelléas et Mélisande vum Debussy, d Zdenka in Arabella un d Sophie un d Feldmarschallin in Der Rosenkavalier vum Richard Strauss, d Nannetta in Falstaff vum Verdis un s Ännchen in Webers Der Freischütz wiichtigi Rolle in irem Biinerepertoire gsii
D Edith Mathis het e Hufe Ooperegsamtufnaame gmacht, vor allem Wäärch vum Joseph Haydn, em Mozart un em Franz Schubert). Si het unter em Herbert von Karajan, em Karl Böhm un em Karl Richter e baar vu iire wiichtigschte Schallblattenyyspiilige gsunge (DGG, EMI, Philips usw.). Ire Ännchen im Freischütz un au iri Susanna in Le Nozze di Figaro gälte an Maasstaab fir die Rolle. Au as Chunschtlied- un Oratooriesängeri het si d Edith Mathis e Name gmacht. Bsundersch am Häärze isch ere di gaischtli Musik vum Johann Sebastian Bach glääge.
Anne 1979 isch d Edith Mathis zur bayerische Chammersängeri ernännt woore.[2] Vu 1992 bis 2006[2] isch si Brofässeri fir Lied- un Oratoorieninterpretazioon an dr Uniwersitet fir Musik un daarstellendi chunscht Wien gsii. Anne 2001 isch si vu dr Biini zruggdrätte.[3] Si het e Hufe Maischterkiirs z Europa, z Japan, z Korea, z Kanada un in de USA glaitet. Aini vu ire Schuelerne isch d Diana Damrau gsii.
D Edith Mathis isch mit em Dirigänt un Pianischt Bernhard Klee ghyroote gsii.
Uuszaichnige
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Mozart-Medaille vu dr Internazionaale Stiftig Mozarteum Salzburg (1976)
- Hans Reinhart-Ring (1978)
- Chunscht- un Kultuurbryys vu dr Stadt Lozärn (1978)
- Bayerischi Chammersängeri (1979)
- Buxtehude-Bryys vum Lübecker Senaat (1981)
- Prix Mondial du Disque (Montreux)
Uusglääseni Diskografy
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Johann Sebastian Bach Matthäus Passion (Uusziig), Münchner Bach-Orchester, Dirigänt: Karl Richter, 1980
- Johann Sebastian Bach Kantaten (Gsamtyyspiilig), Münchner Bach-Orchester, Dirigänt: Karl Richter, 1958-1979
- Gustav Mahler Sinfonie Nr. 4 G-Dur, Berliner Philharmoniker, Dirigänt: Herbert von Karajan, 1979
- Wolfgang Amadeus Mozart Requiem, Wiener Philharmoniker, Dirigänt: Karl Böhm, 1985
- Wolfgang Amadeus Mozart Krönungsmesse, Simfonyorcheschter vum Bayerische Rundfunk, Dirigänt: Rafael Kubelik, 1984
- Wolfgang Amadeus Mozart Krönungsmesse, Staatskapelle Dresden, Dirigänt: Peter Schreier, 1993
- Wolfgang Amadeus Mozart Don Giovanni, Wiener Philharmoniker, Dirigänt: Karl Böhm, 1977
- Wolfgang Amadeus Mozart Don Giovanni, Gürzenich Orchester, Dirigänt: Wofgang Sawallisch, 1960
- Wolfgang Amadeus Mozart Don Giovanni, Simfonyorcheschter vum Bayerische Rundfunk, Dirigänt: Rafael Kubelik, 1985
- Wolfgang Amadeus Mozart Die Hochzeit des Figaro, Orcheschter vu dr Dytsche Oopere Berlin, Dirigänt: Karl Böhm, 1990
- Wolfgang Amadeus Mozart Die Zauberflöte, Berliner Philharmoniker, Dirigänt: Herbert von Karajan, 1984
- Wolfgang Amadeus Mozart Idomondeo, Staatskapelle Dresden, Dirigänt: Karl Böhm, 1979
- Wolfgang Amadeus Mozart La Clemenza di Tito, Staatskapelle Dresden, Dirigänt: Karl Böhm, 1979
- Robert Schumann Frauenliebe und -leben, Christoph Eschenbach (Klavier), 1981
- Richard Strauss Der Rosenkavalier, Wiener Philharmoniker, Dirigänt: Karl Böhm, 1969
- Carl Maria von Weber Der Freischütz, Staatskapelle Dresden, Dirgent: Carlos Kleiber, 1973
- Arthur Zemlinsky Kleider machen Leute, Orcheschter vum Züricher Ooperehuus, Dirigänt: Ralf Weikert, 1991
Literatuur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Karl-Josef Kutsch, Leo Riemens: Großes Sängerlexikon. 2. Band: M–Z. Bern / Stuttgart, Sp. 1893–1894.
- Paul Suter: Edith Mathis. In: Andreas Kotte (Hrsg.): Theaterlexikon der Schweiz. Band 2. Chronos, Zürich 2005, ISBN 3-0340-0715-9, S. 1199 f.
- Edith Mathis: Gemeinsam mit Peter Schreier das Liedschaffen von Wolf bekannt machen, in: Matthias Herrmann (Hrsg.), Begegnungen mit Peter Schreier, Beucha/Markkleeberg 2020, 2. Aufl. 2021, S. 89-90
Weblink
[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- Literatur vu un iber Edith Mathis im Katalog vu dr Dütsche Nazionalbibliothek
- Kurzbiografie. Künstleragentur turba.at, Stand November 2017.
- Vorlage:Bach Cantatas
- Tondokument vo und über Edith Mathis im Katalog vo de Schwiizerische Nationalphonothek
Fueßnote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Malte Krasting: KS Edith Mathis verstorben. In: staatsoper.de. Bayerische Staatsoper, 11. Februar 2025, abgruefen am 11. Februar 2025.
- ↑ 2,0 2,1 Edith Mathis lucernefestival.ch, Stand: Juli 2018
- ↑ Edith Mathis: Singen, nichts als singen! nzz.ch, 4. August 2018.