MT-LBu

MT-LBu

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Charkowska Fabryka Traktorów
Typ pojazdu	transporter opancerzony
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	1 + 6
Historia
Prototypy	1975
Dane techniczne
Silnik	8-cylindrowy turbodoładowany silnik wysokoprężny JMZ-238N o mocy 300 KM
Poj. zb. paliwa	450 l
Pancerz	3–14 mm
Długość	7210 mm
Szerokość	2850 mm
Wysokość	2025 mm
Prześwit	0,4 m
Masa	ok. 14 000 kg
Moc jedn.	20,16 KM/t
Nacisk jedn.	0,46 kg/cm²
Osiągi
Prędkość	61,5 km/h w wodzie:5,0 km/h
Zasięg pojazdu	ok. 500 km
Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)	2,41
Ściany (wys.)	0,61
Kąt podjazdu	35°
Przechył boczny	25°
Dane operacyjne
Uzbrojenie
brak

MT-LBu (ros. МТ-ЛБу) – radziecki pływający transporter opancerzony z lekkim, wielozadaniowym podwoziem gąsienicowym i uniwersalnym nadwoziem przeznaczonym do montażu różnego rodzaju sprzętu wojskowego.

Historia

W latach 1970–1975 w ZSRR wzrosło zapotrzebowanie na uniwersalny nośnik nowych systemów uzbrojenia, a także stworzenia wozów dowodzenia różnych szczebli. W Charkowskiej Fabryce Traktorów rozpoczęto opracowywanie «Объект 10» – Obiektu 10, transportera MT-LB. W tym też czasie rozpoczęto prace nad 120 mm, samojezdna armatohaubicą. Początkowo planowano nałożyć wieżę z haubicą 2A31 (zmodernizowana wersja haubicy ciągnionej D-30 kal. 122 mm), na podwozie MT-LB, okazało się jednak, że jego sześciokołowe podwozie było na to zbyt słabe, więc wydłużono kadłub i wprowadzono dodatkowe, siódme koło. W rezultacie powstało wydłużone podwozie MT-LBush («Объект 26»), dla działa samobieżnego 122 mm 2S1 Goździk. Wiele tak zwanych "wariantów MT-LB" jest w rzeczywistości opartych na transporterze MT-LBu.

Konstrukcja

Podwozie opracowane zostało na bazie podzespołów transportera MT-LB, ale otrzymało zupełnie inny kadłub. Zmieniono też zawieszenie i dodano siódme koło jezdne. Wydłużony i podwyższony kadłub pojazdu pozwolił na zwiększenie objętości przedziału ładunkowego. W dachu kadłuba wykonano okrągły właz o dużej średnicy do montażu różnych wielkogabarytowych urządzeń, a po bokach znajdowało się kilka dodatkowych włazów umożliwiających dostęp do wyposażenia wewnętrznego. Pomimo tego, że masa pojazdu wzrosła do 14 ton, to po zastosowanemu mocniejszego silnika, JMZ-238N o mocy 300 koni mechanicznych, jego osiągi jezdne pozostały na poziomie MT-LB. Maksymalna prędkość na drogach utwardzonych wynosiła nadal 60 km/h. Udało się również zapewnić MT-LBu pływalność. W celu zwiększenia efektywności poruszania się po wodzie zmieniono konstrukcję klap przednich, które otrzymały korzystniejszy z hydrodynamicznego punktu widzenia kształt. Były demontowalne i instalowane tylko podczas poruszania się po wodzie. MT-LBu nie posiadał standardowego uzbrojenia.

W przedniej części kadłuba znajdował się przedział napędowy i stanowisko kierowcy, za nim – po lewej stronie środkowej części kadłuba – zamontowano silnik, następnie – przedział ładunkowy. Kadłub MT-LBu jest w całości spawany, w kształcie skrzynki, ze stali pancernej grubości od 3 mm do 14mm. Wewnątrz podzielony jest ściankami działowymi, panelami i podłogami na przedziały.

Obserwacja drogi i terenu odbywa się przez wizjery wyposażone w wycieraczki, oraz przez sześć urządzeń obserwacyjnych. Szyby przednie mogą być zamykane od wewnątrz za pomocą osłon ochronnych.

MT-LBu z radarem kierowania obroną powietrzną

MT-LBu w muzeum w Togilatti

MT-LBu z radarem Zoopark-1 (1Л219 Зоопарк-1)

W stosunku do wozu MT-LB w konstrukcji nowego pojazdu wprowadzono następujące zmiany:

• nowy korpus
• wydłużenie nadwozia o 810 mm z dodaniem 7 koła jezdnego;
• zwiększenie wysokości pojazdu o 200 mm, co umożliwiło zwiększenie objętości wewnętrznej i przesunięcie przedziału sterowania znad przedziału skrzyni biegów.
• ponieważ w przedziale ładunkowym potrzebna była przestrzeń aby pomieścić wyposażenie, zamiast dwojga tylnych drzwi otwieranych w podobny sposób jak drzwi w BMP-1, zainstalowano jedne drzwi.
• usunięto wieżyczkę karabinu maszynowego nad przedziałem sterowania. Na artyleryjskich systemach kierowania ogniem opartych na MT-LBu nad przedziałem sprzętowym znajduje się obrotowa wieżyczka w formie ściętego stożka, której głównym przeznaczeniem jest umieszczenie optycznych urządzeń obserwacyjnych.
• montaż mocniejszego silnika JMZ-238BN o mocy 300 KM (wobec 240 KM w MT-LB);
• montaż opuszczanych osłon hydrodynamicznych z przodu i kratek z tyłu, które poprawiają kontrolę maszyny podczas poruszania się na wodzie.

Charakterystyka taktyczno-techniczna MT-LBu

• masa bojowa – 11,5 + do 4 ton zamontowanego sprzętu
• załoga – 1+6
• długość – 7210 mm
• szerokość – 2850 mm
• wysokość – 2035 mm
• prześwit – 400 mm
• pancerz – do 14 mm
• silnik – JMZ-238N, turbodoładowany diesel, maksymalna moc: 300 KM, przy 2100 obr./min
• prędkość na drogach utwardzonych – 61,5 km/h
• prędkość w terenie – 26–32 km/h
• prędkość pływania – 5 km/h
• zasięg – 500 km
• kąt podjazdu – 35 stopni

Wersje produkcyjne i pojazdy pochodne

• 1 W12 Maszyna – system 4 wozów dowodzenia i rozpoznawczych artylerii samobieżnej
• 1W13 (M1974-1) – wóz dowódcy baterii (wysunięte stanowisko dowodzenia)
• 1W14 (M1974-2A) – wóz dowódcy baterii
• 1W15 (M1974-2B) – wóz dowódcy dywizjonu (wysunięte stanowisko dowodzenia)
• 1W16 (M1974-3) – wóz dowódcy dywizjonu
• 2S1 1W21 – wóz dowodzenia obrony przeciwlotniczej
• 2S1? (M1979) – wóz saperski
• RChM – wóz rozpoznania chemicznego
• Da1 – wóz rozpoznania chemiczno-jądrowego
• Zoopark 1 – wóz z systemem radarów do kierowania ogniem artylerii
• MT-LBu – wóz dowodzenia z powiększonym kadłubem
• R-330P Piramida

W Polsce (odmiany)

Wprowadzone w latach 80. XX wieku, rosyjskie wozy automatycznego dowodzenia artylerią 1 W12 Maszyna.

10 pojazdów systemu R-330P Piramida, znajdowało się m.in. na wyposażeniu 8 pułku zakłóceń radiowych. Ich ostatnim użytkownikiem był 10 batalion rozpoznawczy Strzelców Konnych 11. Dywizji Kawalerii Pancernej z Żagania.