Przejdź do zawartości

Manon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Manon
Ilustracja
Geraldine Farrar w tytułowej roli
Muzyka

Jules Massenet

Libretto

Henri Meilhac i Philippe Gille(inne języki)

Liczba aktów

5

Prapremiera

19 stycznia 1884
Opéra-Comique w Paryżu

Manon – pięcioaktowa opera Jules’a Masseneta do libretta Henriego Meillaca i Philippe’a Gille’a(inne języki) według powieści Historia kawalera des Grieux i Manon Lescaut Antoine’a-François Prévosta d’Exiles’a. Prapremiera 19 stycznia 1884 w Opéra-Comique w Paryżu.

Recepcja

[edytuj | edytuj kod]

Swoistym dopełnieniem historii przedstawionej w Manon jest jednoaktowy Portret Manon tego samego kompozytora.

Treść

[edytuj | edytuj kod]

Miejsce i czas akcji: Francja za panowania Ludwika XV.

W Amiens. Przed zajazd pocztowy podjeżdża dyliżans, z którego wysiada młoda dziewczyna Manon, udająca się do klasztoru. Pod nieuwagę swego kuzyna wdaje się w rozmowę z kawalerem des Grieux. Młodzi szybko przypadają sobie do gustu i postanawiają razem uciec do Paryża.

Akt II

[edytuj | edytuj kod]

W Paryżu wiodą skromne życie, które nie zadowala dziewczyny. Pod nieobecność kochanka odwiedza Manon jego ojciec – hrabia des Grieux – i namawia do opuszczenia kawalera.

Akt III

[edytuj | edytuj kod]

Manon opływa w luksusy u boku swego podstarzałego protektora – Guillota Morfontaine’a. Tymczasem des Grieux przyjął święcenia kapłańskie. Słuchając jego kazania w kościele św. Sulpicjusza, Manon postanawia odzyskać kochanka, który porzuca dla niej stan duchowny.

Akt IV

[edytuj | edytuj kod]

Manon i des Grieux prowadzą hulaszczy tryb życia, większą część dnia spędzając na grze w kasynie. Des Grieux wygrywa w faraona dużą sumę od Morfontaine’a, który oskarża go o oszustwa, a Manon o nierząd[1]. Zostają aresztowani przez policję[1].

Des Grieux za sprawą swego możnego i wpływowego ojca zostaje uwolniony, natomiast Manon skazana na deportację do Luizjany. Des Grieux wraz z jej kuzynem Lescautem przekupują straże, by uwolnić Manon, ale wyczerpana przejściami umiera w ramionach kochanka[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Charles Osborne: The Opera Lover’s Companion. Nev Haven: Yale University Press, 2004, s. 213. ISBN 978-0-300-12373-9. [dostęp 2025-01-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]