Saltar ao contido

Organización Mundial do Comercio

Editar as ligazóns
Este é un dos 1000 artigos que toda Wikipedia debería ter
1000 12/16
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «OMC»)

Organización Mundial do Comercio
Tipoorganización internacional Editar o valor en Wikidata
Forma xurídicasujeito de Direito Internacional (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Lingua oficiallingua inglesa, lingua francesa e lingua castelá Editar o valor en Wikidata
Historiahistory of the World Trade Organization (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Persoas e organizacións
Cargo dirixenteDiretor Geral da Organização Mundial do Comércio (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballotrade regulation (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Economía
Data
Fundación1 de xaneiro de 1995 e 1995 Editar o valor en Wikidata
Localización
Mapa
 46°07′N 6°05′L / 46.12, 6.09
PaísSuíza Editar o valor en Wikidata
SedeCentre William Rappard (en) Traducir e Xenebra Editar o valor en Wikidata
Área de operaciónmundial Editar o valor en Wikidata
Ligazóns
Páxina WEBwto.org Editar o valor en Wikidata
RedesFacebook: worldtradeorganization Twitter: wto Instagram: worldtradeorganization LinkedIn: world-trade-organization Youtube: UCS3LJf8IInqTB0fjJeZpSFw Flickr: 47180203@N08 BNE: XX4574846 Editar o valor en Wikidata
[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ]
Mapa con países-membros da OMC no ano de 2005

A Organización Mundial del Comercio, coñecida tamén polo acrónimo OMC, é unha organización intergobernamental con sede en Xenebra, Suíza,[1] que regula e facilita o comercio internacional.[2] Os gobernos utilizan a organización para establecer, revisar e facer cumprir as normas que rexen o comercio internacional en cooperación co Sistema das Nacións Unidas.[2][3] A OMC é a maior organización económica internacional do mundo, con 166 membros que representan máis do 98 % do comercio mundial e do PIB mundial.[4][5][6]

A OMC facilita o comercio de bens, servizos e propiedade intelectual entre os países participantes, proporcionando un marco para a negociación de acordos comerciais, que adoitan ter por obxecto reducir ou eliminar os aranceis, as cotas e outras restricións; estes acordos son asinados por representantes dos gobernos membros.[7]:fol.9–10 e ratificados polas súas lexislaturas.[8] Tamén administra un sistema independente de resolución de controversias para garantir o cumprimento dos acordos comerciais por parte dos participantes e resolver as controversias relacionadas co comercio.[9] A organización prohibe a discriminación entre socios comerciais, pero establece excepcións por motivos de protección medioambiental, seguridade nacional e outros obxectivos importantes.[9]

Entrou oficialmente en vigor o 1 de xaneiro de 1995, en virtude do Acordo de Marrakech, asinado por 123 nacións o 15 de abril de 1994,[10] substituíndo así ao Acordo Xeral sobre Aranceis Aduaneiros e Comercio (GATT), que se estableceu en 1948.[11]

O seu máximo órgano de decisión é a Conferencia Ministerial, composta por todos os membros e que adoita reunirse cada dous anos; en todas as decisións faise fincapé no consenso.[12] As funcións cotiás son desempeñadas polo Consello Xeral, composto por representantes de todos os membros.[13]Unha secretaría composta por máis de 600 persoas, dirixida polo Director Xeral e catro adxuntos, presta servizos administrativos, profesionais e técnicos.[14] O orzamento anual da OMC é de aproximadamente 220 millóns de dólares estadounidenses, que achegan os membros en función da súa proporción no comercio internacional.[15]

Os estudos demostran que a OMC aumentou o comercio e reducido as barreiras comerciais.[16][17][18][19] Tamén influíu nos acordos comerciais en xeral; a gran maioría dos acordos comerciais preferentes (ACP) fan referencia explícita á OMC, con partes substanciais do texto copiadas dos acordos da OMC.[20] O Obxectivo 10 dos Obxectivos de Desenvolvemento Sostíbel das Nacións Unidas tamén fai referencia aos acordos da OMC como instrumentos para reducir a desigualdade.[21] Con todo, os críticos sosteñen que os beneficios do libre comercio facilitado pola OMC non se distribúen de maneira equitativa.[22] >[23]

O corpo principal de decisións da OMC é a Conferencia Ministerial, que adoita reunirse cada dous anos.[24] Reúne todo os membros da OMC e pode tomar decisións sobre calquera asunto baixo algún dos acordos de comercio. Algunhas das conferencias, como a inaugural de Singapur (1996) e a de Cancún (2003)[25] provocaron discusións entre economías desenvolvidas e subdesenvolvidas, mentres outras, como a de Seattle (1999) deron lugar a grandes manifestacións.

A OMC non forma parte do sistema das Nacións Unidas, e tampouco dos organismos dos acordos de Bretton Woods como o Banco Mundial ou o FMI.[Nota 1]

Historia

[editar | editar a fonte]

Antecendentes

[editar | editar a fonte]
Os economistas Harry Dexter White (esquerda) e John Maynard Keynes (dereita) na Conferencia de Bretton Woods en Nova Hampshire [26]

A Conferencia de Bretton Woods de 1944, que estableceu unha institución internacional para a política monetaria, recoñeceu a necesidade dunha institución internacional comparable para o comercio que complementase ao Fondo Monetario Internacional e ao Banco Mundial.[27] A Bretton Woods asistiron representantes dos ministerios de finanzas e non representantes dos ministerios de comercio, razón pola que, segundo propúxose, non se negociou un acordo comercial nese momento.[28]

A principios de decembro de 1945, Estados Unidos convidou aos seus aliados de guerra a establecer negociacións a fin de crearen un acordo multilateral de redución recíproca dos aranceis sobre o comercio de mercadorías. En xullo de 1945, o Congreso dos Estados Unidos había outorgado ao presidente Harry S. Truman a autoridade para negociar e celebrar devandito acordo. A proposta dos Estados Unidos, o Comité Económico e Social das Nacións Unidas aprobou unha resolución, en febreiro de 1946, na que se pedía a celebración dunha conferencia para redactar unha carta constitutiva dunha Organización Internacional do Comercio.

En febreiro de 1946 creouse un Comité Preparatorio, que se reuniu por primeira vez en Londres en outubro de 1946 para traballar na carta dunha organización internacional para o comercio; os traballos continuaron de abril a novembro de 1947.[29]

Acordo Xeral sobre Aranceis Aduaneiros e Comercio

[editar | editar a fonte]

Ao mesmo tempo, os oito países que negociaran o GATT asinaron o "Protocolo de Aplicación Provisional do Acordo Xeral sobre Aranceis Aduaneiros e Comercio".[30] co obxectivo de evitar a onda proteccionista que marcou os anos 40. Nesa época os países tomaron unha serie de medidas para protexeren os produtos nacionais e evitaren a entrada de produtos doutros países, como por medio de baixos impostos para a exportación. Eses oito países eran Estados Unidos, o Reino Unido, Canadá, Australia, Francia, Bélxica, os Países Baixos e Luxemburgo.

Carta da Habana

[editar | editar a fonte]

O documento fundacional da ITO negociouse en Cuba entre novembro de 1947 e marzo de 1948.[31] A Carta dA Habana (oficialmente, «Acta Final da Conferencia das Nacións Unidas sobre o Comercio e o Emprego) prevía a creación da OIT e establecía as normas básicas para o comercio internacional e outras cuestións económicas internacionais. Foi asinada por 56 países[32] o 24 de marzo de 1948. Permitiu a cooperación internacional e o establecemento de normas contra as prácticas comerciais anticompetitivas.

Fracaso no Congreso dos Estados Unidos

[editar | editar a fonte]

A Carta nunca entrou en vigor, en parte porque en 1950 o Goberno dos Estados Unidos anunciou que non sometería o tratado ao Senado dos Estados Unidos para a súa ratificación. Aínda que se presentou en repetidas ocasións ao Congreso dos Estados Unidos, a Carta nunca foi aprobada. O argumento máis habitual en contra da nova organización era que se vería involucrada en cuestións económicas internas.[33] O 6 de decembro de 1950, o presidente Truman anunciou que xa non solicitaría a aprobación do Congreso para a Carta da OIT.[34] Debido ao rexeitamento estadounidense da Carta, ningún outro estado ratificou o tratado. Algúns elementos da Carta incorporaríanse posteriormente ao Acordo Xeral sobre Aranceis Aduaneiros e Comercio (GATT).

Na ausencia dunha organización internacional real para o comercio, o GATT supriu esa demanda, como unha institución provisional. O GATT foi o único instrumento multilateral a tratar do comercio internacional de 1947 ata 1994. A pesar das tentativas de se crear algún mecanismo institucionalizado para tratar do comercio internacional, o GATT continuou a operar durante case medio século como un mecanismo semiinstitucionalizado.

As negociacións do GATT antes da rolda de Uruguai

[editar | editar a fonte]

Celebráronse sete roldas de negociacións no marco do Acordo Xeral sobre Aranceis Aduaneiros e Comercio (1949 a 1979). A primeira verdadeira[Cómpre referencia][35] As roldas comerciais do GATT (1947 a 1960) centráronse en reducir aínda máis os aranceis. Posteriormente, a Rolda Kennedy, a mediados dos anos sesenta, deu lugar a un acordo antidumping do GATT e a unha sección sobre desenvolvemento. A Rolda de Tokio, celebrada durante a década do setenta, representou o primeiro intento importante de abordar as barreiras comerciais que non adoptan a forma de aranceis e de mellorar o sistema, mediante a adopción dunha serie de acordos sobre barreiras non arancelarias ao comercio, que nalgúns casos interpretaban as normas existentes do GATT e noutros abrían camiños totalmente novos. Dado que non todos os membros do GATT aceptaron estes acordos plurilaterales, a miúdo denominóuselles informalmente «códigos». (A Rolda de Uruguai modificou varios destes códigos e converteunos en compromisos multilaterais aceptados por todos os membros da OMC. Só catro seguiron sendo plurilaterales (os relativos á contratación pública, a carne de bovino, a aviación civil e os produtos lácteos), pero en 1997 os membros da OMC acordaron pór fin aos acordos sobre a carne de bovino e os produtos lácteos, co que só quedaron dous.[36])A pesar dos intentos realizados a mediados dos anos cincuenta e sesenta para establecer algún tipo de mecanismo institucional para o comercio internacional, o GATT seguiu funcionando durante case medio século como un réxime multilateral semiinstitucionalizado de carácter provisional.[37]

Creación

[editar | editar a fonte]

Tras unha serie de negociacións frustradas, na Ronda do Uruguai creouse a OMC, de carácter permanente, substituíndo o GATT. Cómpre salientar que calquera dos seus membros pode retirarse dela, despois do transcurso de seis meses da súa comunicación, a través de correspondencia destinada ao diretor-xeral da organización.

A OMC entrou en funcionamento o 1 de xaneiro de 1995.[38] A súa sede localízase en Xenebra, Suíza.

Os membros da OMC son obrigados a concederse entre si o estatuto de nación máis favorecida.

Conferencia de Ministros da Organización Muncial do Comercio en 1998, no Palacio da Nación (Xenebra, Suíza).

No final dos anos 90, a OMC transformouse no albo principal dos protestas do movemento anti-globalización.

Organización

[editar | editar a fonte]

Membros e observadores

[editar | editar a fonte]

A OMC agrupa 164 membros e 22 gobernos observadores.[39][40] Liberia converteuse no membro 163 o 14 de xullo de 2016 e Afganistán no 164 o 29 de xullo de 2016.[41][42] Ademais dos estados, a Unión Europea e cada un dos países que a compoñen son membros de dereito.[43]

Os membros da OMC non teñen que ser estados completamente independentes, senón que abonda que sexan territorios aduaneiros con total autonomía en canto ás súas relacións comerciais exteriores. Así, Hong Kong é membro dende 1995 (dende 1997 como "Hong Kong, China"), antes da China, que se uniu en 2001 tras 15 anos de negociacións. A República da China (Taiwán) ingresou en 2002 como "Territorios aduaneiros separados de Taiwán, Penghu, Kinmen e Matsu", a pesar do seu status.[44] A secretaría da OMC omite os títulos oficiais dos membros da misión permanente deste territorio na OMC, excepto os de representante permanente e vicerrepresentante permanente.[45]

Sede

[editar | editar a fonte]

A sede da OMC está localizada en Xenebra (Suíza).[Nota 2] O órgano superior é a Conferencia Ministerial, que se reúne periodicamente. O principal órgano permanente é o Consello Xeral, no que están representados todos os membros. Del dependen numerosos Consellos e Comités. A Secretaría conta cuns 640 funcionarios, encabezados polo Director Xeral. Dende 2013 o titular deste posto é o brasileiro Roberto Azevedo. A OMC tivo en 2011 un orzamento de 196 millones de francos suízos.[5]

Acordos: o «todo único»

[editar | editar a fonte]

A OMC administra 160 acuerdos.[46]

O sistema organizado na OMC impón a todos os seus membros a adhesión á totalidade dos seus acordos, e os países non poden optar por aceptar só algúns.[Nota 3] Isto explica a enorme complexidade das negociacións sobre a súa modificación, porque involucran forzosamente todos os acirdos. As vantaxes que cada país obtén ou os prexuízos que sofre poden compensarse en temas diferentes, e a negociación ten que buscar un consenso xeral con equilibrios de extrema complexidade.

Despacho do director xeral

[editar | editar a fonte]
Sede da OMC en Xenebra

O procedemento para o nomeamento do director xeral foi publicado en xaneiro de 2003.[47] Ademais, en 2013, había catro subdirectores xerais: Yi Xiaozhun da China, Karl-Ernst Brauner de Alemaña, Yonov Frederick Agah de Nixeria e David Shark dos Estados Unidos.[48]

Listaxe de directores xerais

[editar | editar a fonte]

Fonte: Páxina oficial[49]

(Xefes da organización predecesora, GATT):

Notas

[editar | editar a fonte]
Referencias
  1. ↑ A OMC ten acordos co Banco Mundial e o FMI. Foron concertados en cumprimento dunha "Decisión sobre o logro dunha maior coherencia na formulación da política económica a escala mundial", incluída na Acta Final da Ronda Uruguai.
  2. ↑ O edificio que lle serve de sede, o "Centro William Rappard", ten importancia histórica. Foi a primeira sede da Oficina Internacional do Traballo dende 1926. Dende 2008 foi obxecto de importantes obras de ampliación e renovación.
  3. ↑ A OMC tamén administra algúns acordos cualificados como "acordos plurilaterais" que escapan a esta regra. Só participan neles os países interesados en facelo. Os principais refírense ao comercio de aeronaves civís ([1]) e á contratación pública ([2]).
  1. ↑ "Overview of the WTO Secretariat". WTO official website. Arquivado dende o orixinal o 1 de setembro de 2013. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Oatley, Thomas (2019). International Political Economy (en inglés) (6th ed.). Routledge. pp. 51–52. ISBN 978-1-351-03464-7. Arquivado dende o orixinal o 14 de febreiro 2024. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  3. ↑ "The WTO and the United Nations". WTO. Arquivado dende o orixinal o 13 de xullo de 2007. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  4. ↑ Krueger, Anne O. "International Economic Organizations, Developing Country Reforms, and Trade". The Reporter. NBER. Arquivado dende o orixinal o 18 de maio de 2017. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  5. ↑ "Understanding the WTO – The GATT years: from Havana to Marrakesh". WTO. Arquivado dende o orixinal o 5 de marzo de 2018. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  6. ↑ "Accession in perspective". Handbook on Accession to the WTO. World Trade Organization. Arquivado dende o orixinal o 24 de decembro de 2013. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  7. ↑ "Understanding the WTO" (PDF). WTO. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 6 de marzo de 2012. . (Os números de folio impresos no documento non coinciden cos números de páxina do PDF).
  8. ↑ Malanczuk, P. (1999). "International Organisations and Space Law: World Trade Organization". Encyclopædia Britannica 442. p. 305. Bibcode:1999ESASP.442..305M. 
  9. ↑ 9,0 9,1 "U.S. Trade Policy: Going it Alone vs. Abiding by the WTO". Econofact (en inglés). 15 de xuño de 2018. Arquivado dende o orixinal o 30 de xuño de 2018. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  10. ↑ Marrakesh Declaration of 15 April 1994 at World Trade Organization
  11. ↑ Unger, Michael (7 de decembro de 2017). "GATT rounds: Who, what, when". Hinrich Foundation. Arquivado dende o orixinal o 5 de agosto de 2022. Consultado o 3 de xullo do 2025. 
  12. ↑ "WTO | Ministerial conferences". www.wto.org. Arquivado dende o orixinal o 6 de marzo de 2021. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  13. ↑ "WTO | Understanding the WTO – Whose WTO is it anyway?". www.wto.org (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 4 de xullo de 2021. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  14. ↑ "WTO | Understanding the WTO – the Secretariat". www.wto.org (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 30 de novembro de 2021. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  15. ↑ "WTO | Budget for the year". www.wto.org. Arquivado dende o orixinal o 23 de xaneiro de 2022. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  16. ↑ Broda, C.; Limão, N.; Weinstein, D. E. (2008). "Optimal Tariffs and Market Power: The Evidence". American Economic Review 98 (5). pp. 2032–2065. doi:10.1257/aer.98.5.2032. Arquivado dende o orixinal o 14 de febreiro de 2024. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  17. ↑ Goldstein, Judith L.; Rivers, Douglas; Tomz, Michael (2007). "Institutions in International Relations: Understanding the Effects of the GATT and the WTO on World Trade". International Organization (en inglés) 61 (1). pp. 37–67. ISSN 1531-5088. doi:10.1017/S0020818307070014 (inactivo 1 de novembro de 2024). 
  18. ↑ Tomz, Michael; Goldstein, Judith L; Rivers, Douglas (2007). "Do We Really Know That the WTO Increases Trade? Comment". American Economic Review (en inglés) 97 (5). pp. 2005–2018. ISSN 0002-8282. doi:10.1257/aer.97.5.2005. 
  19. ↑ Silva, Peri Agostinho; Nicita, Alessandro; Olarreaga, Marcelo (2018). "Cooperation in WTO's Tariff Waters?" (PDF). Journal of Political Economy 126 (3). pp. 1302–1338. ISSN 0022-3808. doi:10.1086/697085. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 29 de abril de 2019. 
  20. ↑ Allee, Todd; Elsig, Manfred; Lugg, Andrew (2017). "The Ties between the World Trade Organization and Preferential Trade Agreements: A Textual Analysis". Journal of International Economic Law (en inglés) 20 (2). pp. 333–363. ISSN 1369-3034. doi:10.1093/jiel/jgx009. 
  21. ↑ "Goal 10 targets". UNDP (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 27 de novembro de 2020. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  22. ↑ Joseph, Sarah; Joseph, Sarah Louise (2011). Blame it on the WTO?: A Human Rights Critique (en inglés). OUP Oxford. pp. 164–167. ISBN 978-0-19-956589-4. Arquivado dende o orixinal o 14 de febreiro de 2024. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  23. ↑ Wilkinson, Rorden (2014). What's wrong with the WTO and how to fix it. Cambridge, UK: Polity. ISBN 978-0-745-67245-8. Arquivado dende o orixinal o 16 de abril de 2021. Consultado o 2 de xullo do 2025. 
  24. ↑ [3]
  25. ↑ "Five Years of China WTO Membership. EU and US Perspectives about China's Compliance with Transparency Commitments and the Transitional Review Mechanism". Papers.ssrn.com. SSRN 916768.  Falta a |url= (Axuda);
  26. ↑ *A. E. Eckes Jr., US Trade History, 73
    • A. Smithies, Reflections on the Work of Keynes, 578–601
    • N. Warren, Internet and Globalization, 193
  27. ↑ P. van den Bossche, “'The Law and Policy of the World Trade Organization”', 79
  28. ↑ Palmeter-Mavroidis, Dispute Settlement, 1
  29. ↑ Irwin, Douglas A. The GATT's contribution to economic recovery in post-war Western Europe (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 2008-09-10. Consultado o 3 de xullo do 2025. 
  30. ↑ The negoiffs (PPA) (P. van den Bossche, The Law and Policy of the World Trade Organization, 80),
  31. ↑ "FINAL ACT OF THE UNITED NATIONS CONFERENCE ON TRADE AND EMPLOYMENT" (PDF). World Trade Organization. Consultado o 3 de xullo do 2025. 
  32. ↑ Irwin, Douglas A. (1993). "The GATT's Contribution To Economic Recovery In Post War Western Europe". Board of Governors of the Federal Reserve System International Finance Discussion Papers Number 442, March 1993. 
  33. ↑ P.B. Kenen, The International Economy, I, 376
  34. ↑ P. van den Bossche, The Law and Policy of the World Trade Organization, 80
    * Palmeter-Mavroidis, Dispute Settlement, 2
  35. ↑ "WTO | GATT bilateral negotiating material by Round". World Trade Organization. Arquivado dende o orixinal o 30 de xullo de 2023. Consultado o 3 de xullo do 2025. 
  36. ↑ "The GATT Years: from Havana to Marrakesh". Arquivado 11 December 2004 en Wayback Machine.. World Trade Organization.
  37. ↑ Footer, M. E. Analysis of the World Trade Organization, 17.
  38. ↑ "WTO - What is the WTO? - Who we are" (en inglés). Consultado o 11/10/2011. 
  39. ↑ "Members and Observers". World Trade Organization. 24-8-2012. 
  40. ↑ Miembros y Observadores.
  41. ↑ "Liberia clears last hurdle to WTO accession | International Centre for Trade and Sustainable Development". www.ictsd.org. Arquivado dende o orixinal o 24-06-2016. Consultado o 25-6-2016. 
  42. ↑ "Afghanistan to become 164th WTO member on 29 July 2016". Consultado o 1-7-2016. 
  43. ↑ "The European Union and the WTO". World Trade Organization. Consultado o 2-8-2016. 
  44. ↑ Jackson, J. H. Sovereignty, 109
  45. ↑ ROC Government Publication
  46. ↑ [4]
  47. ↑ "WT/L/509". WTO. Consultado o 18-2-2013. 
  48. ↑ "Director-General Elect Azevêdo announces his four Deputy Directors-General". 17-8-2013. Consultado o 2-9-2013. 
  49. ↑ "Previous GATT and WTO Directors-General". WTO. Consultado o 21-5-2011. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Acharya, Rohini, et al. "Trade and Women Opportunities for Women in the Framework of the World Trade Organization". Journal of International Economic Law 22.3 (2019): 323–354.
  • Bishop, Matthew Louis, and Zhang Xiaotong. "Why is China a reluctant leader of the World Trade Organization?" New Political Economy 25.5 (2020): 755–772.
  • Bowen, T. Renee, J. Lawrence Broz, and Marc-Andreas Muendler. "The World Trade Organization and US Domestic Politics". Working Paper, 2021.
  • Broude, Tomer. "The World Trade Organization: A Short Introduction". Journal of International Economic Law, vol. 14, no. 3, 2011, pp. 435–451.
  • Busch, Marc L., and Eric Reinhardt. "The Political Economy of World Trade Organization Negotiations: The Design of the Multilateral Trading System". International Organization, vol. 57, no. 3, 2003, pp. 565–599.
  • Graziano, Daniela. "The World Trade Organization in the Global Governance Network: A Political Analysis of Its Role and Functions". Global Governance vol. 15, no. 4, 2009, pp. 467–484.
  • Holland, Kenneth. "The Trump Administration's Critique of the World Trade Organization and Its Implications for the International Trading System". Indian Journal of international economic law 13 (2021): 154+.
  • Jackson, John H. The World Trading System: Law and Policy of International Economic Relations. ( MIT Press, 2017).
  • Joost, Peter. "The World Trade Organization: Structure and Jurisprudence". International Trade Law and Regulationvol. 9, no. 5, 2003, pp. 1–12.
  • Karlas, Jan, and Michal Parízek. "Supply of Policy Information in the World Trade Organization: Cross-National Compliance with One-Time and Regular Notification Obligations, 1995–2014". World Trade Review 19.1 (2020): 30–50.
  • Matsushita, Mitsuo, et al. The World Trade Organization: law, practice, and policy (Oxford University Press, 2015). online
  • Palmeter, David, Petros C. Mavroidis, and Niall Meagher. Dispute Settlement in the World Trade Organization (Cambridge University Press, 2022.) online
  • Pearson, Margaret M. "China in Geneva: lessons from China's early years in the World Trade Organization" in New Directions in the Study of China's Foreign Policy (Stanford University Press, 2022) pp. 242–275.
  • Qureshi, Asif H. The World Trade Organization: implementing international trade norms. The World Trade Organization (Manchester University Press, 2022).[falta ISBN]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Organización_Mundial_do_Comercio&oldid=7114976»