TKz
 TKz w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1938 |
| Układ osi |
1'E1' |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Parametry użytkowe | |
| Rozstaw szyn |
1435 mm |
TKz – parowóz o układzie osi 1-5-1 eksploatowany przez koleje piaskowe, Przedsiębiorstwo Materiałów Podsadzkowych Przemysłu Węglowego, wyprodukowany w liczbie 9 sztuk 1938 w zakładach Borsig[1]. Na sieci PKP funkcjonowały również parowozy TKz 180 i 181 eksploatowane na bocznicach przemysłowych, były to jednak inne konstrukcje wyprodukowane przez Fablok[2].
Parowozy eksploatowane były przez Sandbahngesellschaft des Grafen von Ballestrem. Po wojnie przez PMPPW Pyskowice, i KWK Sośnica w Gliwicach. W 1975 skasowano przedostatni egzemplarz serii TKz[2], oprócz zachowanego TKz 211. We wrześniu 1985 roku TKz 211 został odbudowany w ZNTK Bydgoszcz a październiku 1985 roku przewieziony do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.
Lokomotywy różniły się parametrami konstrukcyjnymi wśród egzemplarzy[2]. TKz 211 wyposażono w oświetlenie elektryczne, prędkościomierz i sprzęgi samoczynne Janney-Henricot. Konstrukcję dopasowano do warunków panujących na kolejach piaskowych, prędkość lokomotywy wynosi tylko 50km/h[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Lokomotywa parowa TKz 211 [online], Stacja Muzeum [dostęp 2025-05-23].
- ↑ a b c Portret historyczny piaskowych tendrzaków | Stacja Pyskowice [online], stacjapyskowice [dostęp 2025-05-23].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Tomisław Czarnecki: Wciąż pod parą. 2008. [dostęp 2011-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-19)]. (pol.).