Colmo
- Este artigo trata sobre a palla, para o tipo de cuberta véxase colmado.
O colmo (do latín culmus, palla de centeo[1]) refírese á palla escollida dalgúns cereais como o centeo, o trigo, o orxo ou a avea[2]. O colmo, ademais de servir como estrume, era tradicionalmente empregado coma material de recubrimento e impermeabilización, tanto para a construción de cubertas vexetais coma para a confección de prendas de abrigo, como as corozas.
As cubertas vexetais, chamadas colmados, utilizábanse en palleiras, alpendres, celeiros e outras construcións rústicas. Este tipo de cubertas aparecen en todos os continentes. En Europa mantéñense vivas incluso coma cubertas de vivendas na Europa atlántica, principalmente nas Illas Británicas e o noroeste da Península Ibérica: como por exemplo nas pallozas galegas e nos teitos asturleoneses, últimos vestixios das vivendas circulares con cubertas vexetais dos castros atlánticos prerromanos.
Nun contexto botánico, o termo colmo, designa o tipo de talo encontrado noutras gramíneas como a cana de azucre, o millo, o arroz e o bambú; talos nos que os nós e os entrenós son ben visibles, e poden ser ocos (bambú) ou cheos (cana de azucre).
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Dicionario da RAE co termo castelán colmo
- ↑ Definición en Léxico de xeografía, Universidade de Santiago de Compostela, 1996, a través do Portal das Palabras
