Przejdź do zawartości

Szelit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szelit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

scheelit

Skład chemiczny

CaWO4wolframian wapnia

Twardość w skali Mohsa

4,5-5[1]

Przełam

nierówny, muszlowy[1][2]

Łupliwość

wyraźna[2], dobra[1]

Pokrój kryształu

izometryczny, bipiramidalny, tabliczkowy

Układ krystalograficzny

tetragonalny[1]

Właściwości mechaniczne

kruchy[1]

Gęstość

5,9-6,1 g/cm³[1]

Właściwości optyczne
Barwa

biała, szara, żółtawa, brunatna, pomarańczowa, czerwonawa, różowa, fioletowa, zielonkawa, niebieska, brązowa czarna[1] bywa bezbarwny[2][3]

Rysa

biała[1][2]

Połysk

szklisty, tłusty, diamentowy[1][2]

Współczynnik załamania

1,918 - 1,937 (jednoosiowy)[4]

Inne

dyspersja: słaba do silnej[4] dwójłomność: 0.0160 - 0.0170[4] pleochroizm: brak[4]

Szelit (lub scheelit) – minerał z gromady wolframianów (wolframian wapnia)[3]. Jest minerałem rzadkim. Nazwa minerału pochodzi od nazwiska szwedzkiego chemika Carla Scheelego[5][2], który odkrył, że jest to sól kwasu wolframowego.

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy izometryczne, narosłe lub tabliczkowe[6]. Zwykle krystalizuje jako podwójna piramida tetragonalna, czasami zbliżony do oktaedru. Często wykazuje ukośne zbrużdżenia[3]. Występuje w skupieniach zbitych, druzowych, zbitych wrosłych, ziarnistych[6], masywnych, impregnacji[3] i jako naskorupienia[2]. Jest nieprzezroczysty, przeświecający lub przezroczysty[1]; izostrukturalny z wulfenitem[3]. Często tworzy roztwór stały z powellitem o nazwie seyrigit[1][3]. Tworzy zbliźniaczenia[3].

Pod wpływem promieni katodowych świeci na niebiesko[7]. Rozpuszczalny w mocnych kwasach[1].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Powstaje w wyniku procesów magmowych i występuje w utworach pegmatytowych, pneumatoliticznych oraz hydrotermalnych, między innymi jako składnik żył kwarcowych. Obecny jest także w skałach metamorficznych ukształtowanych warunkami kontaktowymi (skarn) oraz kontaktowo-metasomatycznymi (grejzen), a dodatkowo w utworach metamorfizmu regionalnego, żyłach typu alpejskiego i niektórych aluwiach rzecznych[3][2][6][1]. Występuje w paragenezie z wolframitem, kasyterytem, pirytem, dolomitem, molibdenitem, topazem, fluorytem, kwarcem, ferberytem, berylem, schorlem, muskowitem i hübnerytem[2][8].

Miejsca występowania:

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • ważna ruda wolframu,
  • poszukiwany okaz kolekcjonerski,
  • część okazów wykorzystywana jest w jubilerstwie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Jan Parafiniuk: Atlas Minerałów. Multico Oficyna Wydawnicza, 2019, s. 200. ISBN 978-83-7073-845-7.
  2. a b c d e f g h i j Eligiusz Szełęg: Minerały i skały Polski. Multico Oficyna Wydawnicza, 2023, s. 186. ISBN 978-83-7073-816-7.
  3. a b c d e f g h i j Jerzy Żaba: Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów. Wydawnictwa Videograf SA, 2024, s. 387. ISBN 978-83-8293-231-7.
  4. a b c d Scheelite.
  5. Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN
  6. a b c Rupert Hochleitner: Minerały, kamienie szlachetne skały. Multico Oficyna Wydawnicza, 2022, s. 272. ISBN 978-83-7073-816-7.
  7. szelit, [w:] Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, OCLC 33835352.
  8. a b c Scheelite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-02-19] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Guillermo Gold Gormaz, Jordi Jubany Casanovas, Atlas mineralogii, Warszawa: Wiedza i Życie, 1992, ISBN 83-85231-10-2.
  • Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld, Minerały, Warszawa: Świat Książki, 1996, ISBN 83-7129-194-9.
  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, Tow. Geolog. "Spirifer" Warszawa 2005

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Scheelite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-02-19] (ang.).
  • Scheelite, [w:] WebMineral.com [online] [dostęp 2025-02-19] (ang.).